การหยุดใจเพื่อความสงบและมงคล : หน้า 28/59

เมื่อจบพระธรรมเทวดา อุบาสกทั้ง ๕๐๐ ก็ได้รับบรรลุธรรมเป็นพระโสดาบัน ดังนั้นการนั่งทบทวนหรือสรรเสริญ จึงไม่ใช่ของใหม่ มีมานานแล้ว และก็จะยังคงมีต่อไป หากเราได้พบกับสิ่งเหล่านี้ ก็อย่าได้หวั่นไวนะจ๊ะ เราจะดีหรือไม่ ขึ้นอยู่กับ การกระทำของเราเอง ไม่ได้ขึ้นอยู่กับถ้อยคำของใคร เพราะฉะนั้นจงอย่าได้หวั่นไหวในโลกธรรมทั้งหลาย แล้วทำอย่างไรละ เราจึงจะไม่หวั่นไหว ก็ต้องหยุดได้ได่เสียก่อน โดยนำใจมั้งตั้งไว้ลูกที่ตั้ง คือที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เอาใจมาหยุดนั่งอยู่ ที่ตรงนี้ ไม่ว่าจะทำอะไรดำ จะนั่งจะนอน จะยืน จะเดิน กิน ดื่ม พุด คิด หยุดนั่ง ลืมรส เหยียดแขนคูแขน หรือทำภารกิจอื่นใดตาม ให้เอาใจหยุดนั่ง ตรงศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ พอทำใจหยุดได้เท่านั้น โลกธรรมทั้ง ๘ ย่อมไม่สามารถทำให้ใจครองกระเทือนให้ หรือแม้จะมีสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น ก็ไม่สามารถแผนเข้าไปถึงในใจได้ ในใจจะหยุดนั่งเฉย ไม่เดือดร้อนใจอะไรทั้งนั้น ไม่มีความยินดี ยินร้ายแล้ว พอใจหยุด โลกธรรมก็อะไรไม่ได้ เรายังเป็นผู้ไม่หวั่นไหวเหมือนศิลาทั้งทิม ไม่หวั่นไหวต่อแรงลมที่พัดจากทิศทาง ๔ ใครหยุดใจได้อย่างนี้ ถือว่าได้บรรลุความเป็นมงคลสูงสุด เข้าถึงเนื้อแท้แห่งมงคลแล้ว เกิดสิริมงคลอย่างแท้จริง หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ท่านสอนไว้ว่า "ใครทำหยุดได้ เป็นตัวมงคล เป็นเนื้อหนังของมงคล แต่ถ้าทำหยุดไม่ได้ ก็เป็นอัปมงคล" ท่านสอนลึกซึ้งที่สุดว่า สิรมงคลทั้งหลาย จะเริ่มเกิดขึ้นที่ใจได้ก่อน แล้วเกิดตอนใจหยุด เพราะถ้าเราควบคุมใจตัวเองได้ รักษาใจให้สงบ ให้หยุดนิ่งได้ ไม่ว่าเราจะพบปัญหาหรืออุปสรรคอะไรดีตาม เราจะไม่หวั่นไหวในทุกสิ่ง ทำใจหยุดได้เวลาใด เวลานั้นก็ถือว่าเป็นมงคล เป็นเวลาถูกต้องงามดี มิมีโชคมหาลาภ