การเสียละเพื่อรักษาธรรม : หน้า 56/59

56 รวมพร ะ ส ร ณ์ นำเกตนา เพื่อรักษาธรรมเอาไว้ ในการเสียละอะไรบางอย่าง เพื่อให้เข้าถึงสิ่ง ที่มีคุณค่ามากกว่า ท่านได้เรียงลำดับความสำคัญ ไว้ในหฤทุสมชาดก ขุท ทุกชาดก ดังนี้ "พิ้งสละทรัพย์ เพื่อรักษาอวัยวะ พิ้งสละอวัยวะ เพื่อรักษาชีวิต เมื่อสิ่งเห็นประโยชน์สูงสุด พิ้งสละทั้งอวัยวะและชีวิต เพื่อรักษา ธรรมเอาไว้" พระบรมศาสดาของเรา ทรงเป็นแบบอย่างที่ดีงามในการเสียละ ใน สมัยที่พระองค์ส่งสมบูรณ์ ขนะเป็นพระโพธิสัตว์อยู่นัน บางชาติตรลงยอม สละแม้กระทั่งชีวิต เพื่อแลกกับคำว่า "ธรรมะ" คืออยากจะรู้ว่าธรรมอะไร ที่ทำให้เป็นเทวดา ขอให้ได้ง่ายแค่เน้น ก็ยอมละชิวิตให้กันได้ ฉะนั้น พระองค์จึงเป็นยอดนักสร้างบารมี ผู้เสียละทึ่งใหญ่ พระองค์ทรงบริจาคคฤหาสน์นัตเป็นทาน มากกว่าดวงตาของท้องฟ้า ทรงดัดเจาะให้เป็นทาน มากกว่าผลละพร้าวในชมพูทวีป ทรงละเลือดเป็น ทานมากว่านำในท้องพระมหาสมุทรทั้งสิ่ และทรงละเนื้อเป็นทานมากกว่า ผืนแผ่นดิ้นเสียอีก ซึ่งเป็นสิ่งที่ใครๆ ยากจะทำได้ เพราะน้ำใจของพระโพธิสัตว์ นั่งยิ่งใหญ จะยอมละได้ทุกสิ่ง เพื่อการบรรลุธรรมสัมมาสมโพธิญาณ พระองค์ได้ทรงสอนเกี่ยวกับเรื่องการเสียละว่า ในคราวที่เราจำเป็น จะต้องละบางสิ่งไป เพื่อรักษาบางสิ่งไว้ ให้เรียงลำดับการเสียละดังนี้ ให้ละทรัพย์ เพื่อรักษาอวัยวะ เพราะทรัพย์สินเป็นของนอกกาย หมดไปแล้วเรายังหาใหม่ได้ ให้ละไปเถอะ เพื่อรักษาอวัยวะเอาไว้ และให้ ละอวัยวะเพื่อรักษาชีวิต เพราะชีวิตเป็นสิ่งสำคัญ ชีวิตมีค่าต่อการสร้างบารมี แม้ต้องสูญ เสียอวัยวะบางส่วนไป ก็ให้รักษาชีวิตเอาไว้ เพื่อการสร้างบารมี เมื่อเห็นคุณประโยชน์อันยิ่งใหญ่ในการบรรลุธรรม ทรงให้ละทุก สิ่งทุกอย่าง เพื่อรักษาธรรมอาไว้ แม้ชีวิตจะสูญสิ้น แต่ธรรมะไม่สิ้นสูญ ให้ เอาชีวิตเป็นเดิมพัน เพื่อแลกกับธรรมะ แม้เนื้อและเลือดจะเหี้อหายไป เหลือแต่หนัง เอ็นและกระดูกก็ตาม ถ้าไม่ได้บรรลุธรรมละก็ ยอมหายทีเดียว