ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธีรรธรรม
ภาพรวมวิชาภาวะทางพระพุทธศาสนา ปีที่ 6 ฉบับบทุก 10 ปี 2563
ในทุกขณะของหมายใจให้อยู่กับสภาวธรรมที่ปรากฏขึ้นความว่าง และไม่ได้กำหนดเวลาในการปฏิบัติว่าต้องปฏิบัติทำนั่งเท่าไร เดินจงกรมเท่าไร สายของหนอ-ยุหนอ ใช้การฝึกปฏิบัติตลอดทั้งวันและคืน ด้วยระบบของการฝึกที่มีรูปแบบและขั้นตอนชัดเจน รูปแบบหลักคือ การเดินจงกรม 6 ระยะ ซึ่งจะค่อยๆ เพิ่มขึ้นจากระยะที่ 1 ถึงระยะที่ 6 ตามลำดับ และใช้งานนั่งสมาธิ กำหนดอารมณ์ของยูของหน้าท้องและเพิ่มการกำหนดอารมณ์และจุดกระทบตามสภาวะของจิตทีละละเอียดขึ้น นอกจากนั้นยังมีการเพิ่มการกำหนดรู้ทั้งในขณะจิตเกิดขึ้น ให้กำหนดจิตให้เท่าทัน และกำหนดไปตามวาระทั้ง 6 เมื่อผสผสทางทวาร นๆ เกิดขึ้น จนถึงการกำหนดอธิษฐาน่อย โดยการฝึกปฏิบัตินี้สามารถวัดผลความก้าวหน้าของการปฏิบัติได้จากขั้นตอนในการปฏิบัติที่เพิ่มขึ้น หลังจากปฏิบัติ ตามระบบจนคร้าวหน้าไปตามลำดับขั้น จะมีกาารฝึกปฏิบัติ เข้าธิเพื่อฐาน ไม่อยู่ในอธิษฐานนอน และนั่งบำเพ็ญเพียรจนเป็นระยะ 24, 48 หรือ 72 ชั่วโมง ตามกำลังของสมาธิ
สายอุปนาม ใช้การศึกษาปริยัติ ควบคู่กับการฝึกปฏิบัติด้วยตนเองตลอดทั้งวัน ไม่มีรูปแบบในการฝึก ใช้ลักษณะการเดินนั่งนอนตามอารมณ์ปกติ ไม่ให้หวังความคิดว่าทำกรรมฐาน และไม่ให้รู้สึกว่าจะทำแล้วได้อะไร รู้เท่านความเป็นจริงในอธิษฐานทั้ง 4 ให้ปรากฏเป็นเพียงรูปนั่ง รูปนอน รูปยืน รูปเดิน และรู้เท่านั้นทุกที่เกิดขึ้นในแต่ละอธิษฐานจนครำให้ต้องผิดเปลี่ยนอธิษฐาน และตามรู้ของนามที่ปฏกฤษคือความฟุ้ง โดยให้ปรากฏเพียงแค่ร่อง โดยไม่ให้มีความชอบใจ หรือไม่ชอบใจ
สายสมาธะระหัง เป็นรูปแบบของการฟังธรรมและไปฝึกปฏิบัติด้วยตนเอง โดยใช้การนั่งปฏิบัติเป็นหลัก ให้เวลานั่งปฏิบัติให้มาก