การฝึกปฏิบัติธรรมในพระพุทธศาสนา การศึกษาเปรียบเทียบรูปแบบการพัฒนาจิตของกรรมฐาน 5 สายในสังคมไทย หน้า 37
หน้าที่ 37 / 49

สรุปเนื้อหา

งานวิจัยนี้สำรวจการเทคนิคสอนและการปฏิบัติในพระพุทธศาสนา โดยใช้หลายสายในการฝึกปฏิบัติ เช่น สายพองหนอ-ยุหหนอ ที่มุ่งเน้นการฝึกอย่างเคร่งครัด โดยไม่ให้ทำการอ่านเขียน หรืองานอื่น ๆ เพื่อให้สามารถตั้งอยู่ในความบริสุทธิ์ของศีล 8 และศีล 227 ได้อย่างเต็มที่ การเคลื่อนไหวจะต้องช้าเพื่อให้มีสติและการตั้งใจตลอดเวลา นอกจากนั้นยังมีการจัดอบรมระยะเวลา 6-12 สัปดาห์ ส่วนสายอุปนามจะเน้นการอยู่กับตัวเองและการระลึกรู้ตลอดทั้งวัน โดยไม่ให้มีการพูดคุยกันหรือพิธีรอบ ในสายสมมาระฆัง จะให้ผู้ปฏิบัติรักษาศีลและนำไปสู่การทำใจให้หยุดด้วยการประคองสติตลอดการปฏิบัติ โดยมีการสวดมนต์ก่อนการฝึก ซึ่งทั้งหมดนี้ชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการปฏิบัติด้วยตนเองในพระพุทธศาสนา

หัวข้อประเด็น

- เทคนิคการฝึกปฏิบัติธรรม
- ศีล 8 และ ศีล 227
- สายพองหนอ-ยุหหนอ
- สายอุปนาม
- สายสมมาระฆัง

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ธรรมนาฏ วาสาวิชาเวชทางพระพุทธศาสนา ปีที่ 6 ฉบับที่ 1 (ฉบับรวมที่ 10) ปี 2563 ดูดวงวัตร์ในส่วนของมรรคาวาสเป็นการเทคนิคสอนและให้ปฏิบัติด้วยตนเองเป็นหลัก สายพองหนอ-ยุหหนอ ใช้การฝึกปฏิบัติอย่างเคร่งครัด ในระหว่างฝึกปฏิบัติไม่ให้มีการอ่าน การเขียน หรือทำงานทั้งสิ้น และจำกัดการพูดให้น้อยที่สุด และต้องรักษาศีล 8 ศีล 227 ให้บริสุทธิ์ มีการเคลื่อนไหวที่ช้าเพื่อให้มีสติรู้เท่านั้นตลอดเวลา มีการจัดเป็นคอร์สอบรม 6-12 สัปดาห์ สายอุปนาม ใช้การระลึกรู้จีรยาบทั้ง 4 ตลอดทั้งวันและคืน เน้นให้อยู่กับตัวเอง จึงไม่มีพิธีรอบ และทำกิจกรรมร่วมกัน ไม่ให้มีการพูดคุยกัน และให้บำาศิลให้บริสุทธิ์ สอนในลักษณะเดียวกันทั้งพระภิกษุและมวลสาร สายสมมาระฆัง ใช้การปฏิบัติด้วยตนเอง โดยให้รักษาศีล และตั้งใจปฏิบัติด้วยการประคองสติรงศูนย์กลางกายเพื่อทำใจให้หยุด มีการสวดมนต์ก่อนนาการปฏิบัติ เน้นเป็นการเทคนิคสอนหลักปฏิบัติและนำไปปฏิบัติด้วยตนเอง
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More