บ้านกัลยาณมิตรและความสุขของมนุษย์ : หน้า 23/128

บทที่ 2 บ้านกัลยาณมิตร ความสุขของมนุษย์ใช่อยู่ไกล แต่เริ่มต้นได้ที่บ้านของทุกคน เพราะบ้านที่เป็นบ้านกัลยาณมิตร เป็น บ้านแห่งความอบอุ่น และจะเป็นบ้านแห่งการป้องกันภัยที่เรามองไม่เห็นตัวได้อย่างดีเยี่ยม เพราะภัยทุกวันนี้ แฝงเข้ามาหลายรูปแบบ ดังมีคำกล่าวว่ามิได้ตีตราบอกยี่ห้อ หรือแนะนำตัวเองว่ามันคือภัยที่จะเป็น อันตรายกับเรา แต่เป็นสิ่งที่เรามักจะมองไม่ออกว่ามันคือภัยที่กำลังกัดกร่อนและมีผลต่อผู้คนและ ครอบครัวทีละน้อยๆ จนก่อให้เกิดผลร้ายทั้งชีวิตและจิตวิญญาณของพวกเราอย่างที่เราไม่คาดคิด ตัวอย่างภัยที่เห็นกันชัดเจนก็คือ การที่เด็กติดยาเสพติด ปัญหานี้เป็นปัญหาสังคมอันยิ่งใหญ่ แม้ เราจะยังไม่ต้องไปมองว่าใครคือคนค้ายา แต่หากมามองย้อนมาที่ครอบครัวของแต่ละคนว่า พ่อแม่เคย สอนลูกให้เสพยาหรือไม่ พ่อแม่เคยแนะนำหรือไม่ว่าบุหรี่ยี่ห้อนี้ดี เหล้าชนิดนี้เยี่ยมหรือไม่ ซึ่งก็เปล่าทั้งสิ้น เพราะพ่อแม่ไม่เคยสอนให้ลูกเสพสิ่งเสพติดดังกล่าวเลย แต่ลูกติดสิ่งเสพติดเหล่านี้มาจากใคร แน่นอน เหลือเกินว่าย่อมติดมาจากเพื่อนหรือคนที่ลูกของเราไปคบหาสมาคมนั่นเอง วันๆ หนึ่งลูกอยู่กับเรากี่ชั่วโมง และเราให้เวลากับลูกมากน้อยแค่ไหน เพราะสิ่งที่เพาะเป็นนิสัยของการติดยาเสพติดมันปรากฏขึ้นกับเด็ก ของเราจากโลกภายนอก โดยที่เราไม่รู้ระแคะระคายภัยที่มองไม่เห็นตัวนี้ มันคือเชื้อโรคร้าย ที่ทำลายทั้ง ชีวิตและจิตใจอย่างมหันต์ ยกตัวอย่างภัยอีกประการหนึ่ง คือภัยที่มีผลต่อจิตวิญญาณ ซึ่งก็คือสิ่งที่จะมาทำให้เรา เปลี่ยนแปลงความรู้สึกนึกคิด เป็นสิ่งที่จะชักนำให้จิตใจของเราให้แปรปรวน บ้างก็ตกต่ำ บ้างก็เบี่ยงเบน ซึ่งสิ่งที่จะนำภัยเหล่านี้แทรกเข้ามาโดยที่เราไม่รู้ตัว เช่น มาจากสื่อเผยแพร่ทั้งหลาย ทั้งจากวิทยุ โทรทัศน์ หนังสือพิมพ์ เป็นต้น เราดูเราอ่านทุกวัน สิ่งเหล่านี้ค่อยๆ ชี้นำความคิดของเราวันละเล็กวันละน้อย โดย เฉพาะการนำเสนอสิ่งที่บิดเบือนต่อความจริง การมีอคติในการเสนอเรื่องราว เป็นต้น ย่อมเป็นการชักนำ ความคิดจิตใจของเราให้ตกต่ำทางศีลธรรม เพราะทุกวันนี้คนเราจำนวนไม่น้อยที่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม ไม่กลัวบาปกรรม มองเห็นแค่ความมั่งมีในชีวิตชาตินี้ แต่ไม่เกรงกลัวภัยในภพชาติเบื้องหน้า ตราบใดที่ สังคมไม่มีผู้มีจิตใจสูงส่ง ตราบนั้นกระแสต่างๆ ย่อมมีแนวโน้มจะชักนำให้จิตใจของมนุษย์ในสังคมตกต่ำ และเสื่อมลงไปเรื่อยๆ สมัยก่อน หากเราดูภาพยนตร์หรือเรื่องราวสิ่งบันเทิงต่างๆ เราจะสามารถแยกได้อย่างชัดเจนว่า ในหนังเรื่องนั้นเรื่องนี้ ใครเป็นพระเอก ใครเป็นผู้ร้าย พระเอกก็จะบุคลิกดี หน้าตาดี ส่วนผู้ร้ายก็จะ หน้าตาเหี้ยมเกรียม พอเห็นก็รู้ได้ทันทีว่าใครเป็นใคร เช่น ยิ่งพอเห็นตำรวจปรากฏในจอ เราก็ปรบมือดีใจ 14 DOU เครือข่ายองค์กร กัลยาณมิตร