การพัฒนาวัดพระธรรมกาย : หน้า 103/128

กฏระเบียบเหล่านี้เกิดจากการมองการณ์ไกลของคุณยายที่ต้องการสร้างวัดให้ดี ดังที่ท่านปรารภว่า “เราเริ่มไว้แล้ว ต้องเอาให้ดี เอาให้ได้ตลอด เพราะฉะนั้นเราต้องช่วยกันรักษากฎวินัยให้เนี้ยบ ไปเลย อย่าให้ใครมาทำของเราเสียได้ เราต้องช่วยกันทุกคน” (มีนาคม พ.ศ. 2525) จากการเก็บข้อมูลจากการสัมภาษณ์ ผู้ที่มาวัดส่วนใหญ่ประทับใจในความสะอาด ความเป็นระเบียบ และความร่มรื่นของวัดเมื่อแรกที่เห็นวัดก่อนการปฏิบัติธรรม และเมื่อสอบถามเจ้าหน้าที่พบว่าเป็นระบบ การจัดการดังกล่าวเกิดจากบุคคลยุคบุกเบิกได้ทำตามที่คุณยายถ่ายทอดไว้ ในการบุกเบิกสร้างวัดพระธรรมกายหลวงพ่อทัตตชีโวได้ให้แนวคิดในการสร้างวัดพระธรรมกายไว้ว่า “ปัจจุบันคนไม่ค่อยเข้าวัด แต่จริงๆ แล้วคนอยากเข้าวัด แต่วัดยังไม่น่าเข้า เป็นหน้าที่ของ พระภิกษุสงฆ์จะต้องเป็นผู้นำในการพัฒนาปรับปรุงวัดให้น่าเข้า แล้วประชาชนก็จะหลั่งไหลเข้าวัดเอง” และด้วยแนวคิดนี้วัดพระธรรมกาย จึงแบ่งเขตพื้นที่ในวัด (196 ไร่) เป็น 3 เขต คือ เขตพุทธาวาส เป็นที่ตั้งของโบสถ์ ประดิษฐานพระประธาน และเป็นสถานที่ประกอบกิจกรรม ของสงฆ์ เช่นการลงพระปาติโมกข์ การอุปสมบท เขตธัมมาวาส เป็นที่อบรมธรรมสำหรับประชาชน คือ ศาลาจาตุมหาราชิกา และมีบริเวณสนามหญ้าสำหรับเป็นที่นั่งตามโคนไม้ มีโรงครัวเพื่อบริการอาหาร และ เขตสังฆาวาส คือกุฏิที่พักสงฆ์ อย่างเป็นสัดส่วนและได้พัฒนาวัดโดยอาศัยหลักปฏิรูปเทส 4 คือ 1. อาวาสเป็นที่สบาย คือ การปรับปรุงสภาพทางภูมิศาสตร์ของวัดให้ดี ปลูกต้นไม้ให้ร่มรื่น ดูแล วัดให้สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย 2. อาหารเป็นที่สบาย คือ การดูแลอาหารของญาติโยมที่มาวัดให้สะดวก ภัตตาหารที่ญาติโยม นำมาถวายพระ ให้มีความเคารพในทานของญาติโยม ภาชนะของเขาที่ใส่ภัตตาหารมา ก็ทำความสะอาด ส่งคืนให้เรียบร้อย และรวมถึงการจัดระบบการบริหารการเงินให้รัดกุมด้วย 3. บุคคลเป็นที่สบาย คือ พระภิกษุ สามเณร อุบาสกอุบาสิกาศิษย์วัด จะต้องอบรมให้มีกิริยามารยาท เรียบร้อยสมเป็นคนวัด มีอัธยาศัยไมตรี ต้อนรับญาติโยมที่มาวัดอย่างดี ต้องรักษาศีลอย่างเคร่งครัด และ หมั่นศึกษาธรรม ปฏิบัติธรรม เจริญสมาธิภาวนาอย่างสม่ำเสมอ ให้คนวัดเป็นแบบอย่างทางความ ประพฤติแก่ญาติโยมที่มาวัดได้ 4. ธรรมะเป็นที่สบาย คือ เมื่อประชาชนมาวัดแล้ว อย่าให้กลับบ้านมือเปล่า จะต้องได้เรียนรู้ธรรมะ ได้ข้อคิดกลับไปใช้ในการประพฤติปฏิบัติในชีวิตได้ วัดจะต้องมีการอบรมและสอนประชาชน ทั้งการปฏิบัติ 2 อารีพันธ์ ตรีอนุสรณ์, คืนที่พระจันทร์หายไป, หน้า 108-109. พระอดิศร ชวนชาโตและคณะ, 60 ปีทองของการสร้างบารมีพระภาวนาวิริยคุณ, หน้า 35. * ถิ่นที่เหมาะสมในการปฏิบัติธรรม หรือ การดำเนินชีวิต ได้แก่ ที่อยู่อาศัย อาหาร บุคคล และธรรมะ 94 DOU เครือข่ายองค์กร กัลยาณมิตร