ข้อความต้นฉบับในหน้า
ตอบปัญหาธรรมะ “ทางก้าวหน้า” ไม่ใช่งานกิจกรรมที่จะจัดสอบในระบบเดิม และการจัดสอบพร้อมกันใน
วันเดียวที่จุฬาฯ ก็เป็นอันพ้นวิสัยอีกต่อไป ปัญหาเรื่องสถานที่นั้นเด่นชัดว่าต้องหาทางขยับขยายออกไป
จากจุฬาฯ แต่เรื่องใหญ่สำหรับคณะกรรมการ คือการที่ไม่สามารถบริการเรื่องอาหารแก่นักเรียนที่มาจาก
ต่างจังหวัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือน้องเล็กๆ ระดับประถมศึกษาจากโรงเรียนในกรุงเทพฯ และต่างจังหวัด
ที่มีจำนวนเพิ่มขึ้นเมื่อแยกระดับประถมศึกษาตอนต้น และประถมศึกษาตอนปลาย
บัดนี้จึงถึงเวลาอันสมควรที่การตอบปัญหาธรรมะ “ทางก้าวหน้า” ต้องอำลาจากจุฬาฯ และนั่นคือ
หัวเลี้ยวหัวต่ออันสำคัญยิ่ง ที่การตอบปัญหาธรรมะ “ทางก้าวหน้า” ได้พัฒนายั่งยืนมาจนถึงทุกวันนี้
5.3 ช่วงที่ 2 ยุคที่การจัดสอบขยายตัวไปสู่ระดับภูมิภาค
ต้นปีการศึกษา 2530 มีเหตุการณ์หลายอย่างที่ทำให้คณะกรรมการต้องตัดสินใจว่า จะจัด
นิทรรศการและจัดตอบปัญหาธรรมะ “ทางก้าวหน้า” หรือไม่ ในที่สุด ได้มีการวางแผนกันอย่างเร่งรีบ
ได้ผลสรุปว่า ให้มีการจัดสอบรอบคัดเลือกในสนามสอบต่างจังหวัดและกรุงเทพฯ รวม 10 สนามสอบ กระจาย
ไปตามภาคต่างๆ ได้แก่ เชียงใหม่ พิษณุโลก ขอนแก่น ร้อยเอ็ด สงขลา (หาดใหญ่) และนครปฐม
เมื่อนักเรียนสอบผ่านรอบคัดเลือกแล้ว ครั้งแรกนี้ได้คัดนักเรียนเพียง 600 คน มาสอบรอบ
ชิงชนะเลิศที่วัดพระธรรมกาย ที่สภาธรรมกายหลังคาจาก ซึ่งเพิ่งสร้างเสร็จใช้งานได้เพียง 2 ปี
คณะกรรมการต้องใช้รถสิบล้อขนโต๊ะเก้าอี้ที่ขอยืมมาจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ซึ่งใช้เวลา
เตรียมสถานที่ทั้งคืน
เมื่อแจ้งผลสอบแล้ว มีการจัดให้นักเรียนที่ได้รับรางวัลไปร่วมพิธีรับรางวัลและเปิดงานนิทรรศการ
“ทางก้าวหน้า” (ขนาดย่อ) ที่ชั้นล่าง ศูนย์การค้ามาบุญครอง ซึ่งเปิดทำการใหม่ จึงมีพื้นที่ว่างโล่งอยู่
ตลอดชั้นล่าง
สิ่งใหม่ในการจัดสอบครั้งที่ 6 คือ ทำให้เกิดชื่อ “ซุปเปอร์ไวเซอร์” เป็นครั้งแรก และเป็นภารกิจ
ของซุปเปอร์ไวเซอร์รุ่นต่อๆ มาในการไปทำหน้าที่ประสานงานกับคณะครูอาจารย์ ขนส่งข้อสอบ จัดการสอบ
ตามโรงเรียนต่างๆ ที่จัดเป็นสนามสอบทั่วประเทศ
เป็นครั้งแรกที่มีการประกาศรายชื่อนักเรียนที่ได้รับรางวัล ก่อนหน้านั้นเป็นการประกาศรายชื่อ
โรงเรียนเท่านั้น และการฝ่ายทะเบียนส่งผลสอบพร้อมกับคะแนนของนักเรียน ทำให้เป็นที่พอใจของ
อาจารย์ประสานงาน แต่การจัดระบบโควต้า คือจำกัดจำนวนนักเรียนที่เข้าสอบ เพื่อให้ฝ่ายทะเบียนจัด
ระบบงานใหม่นั้นทำให้เกิดความเศร้าโศกเสียใจแก่นักเรียนจำนวนมาก ที่ไม่ได้เข้าสอบ คณะกรรมการรู้สึก
เสียใจกับน้องๆ เป็นอย่างมาก ในปีต่อๆ มาจึงมีการเพิ่มจำนวนนักเรียนที่ส่งเข้าสอบได้มากขึ้นและยกเลิก
ระบบโควต้าในการสอบครั้งที่ 12 (พ.ศ. 2536)
บทที่ 5 โครงการเชิงกัลยาณมิตร... DOU 55