การปฏิบัติสมาธิและการเข้าถึงธรรมกาย : หน้า 90/128

เกิดแรงบันดาลใจอย่างมาก ที่จะได้ปฏิบัติสมาธิภาวนากับหลวงปู่วัดปากน้ำ เพื่อไปขอขมาพ่อซึ่งอยู่ใน ภพอื่น หลังจากนั้นคุณยายก็ได้อำลาบ้านเกิด มาทำงานอยู่ที่บ้านเศรษฐีนี้ใจดีท่านหนึ่ง ซึ่งเป็นลูกศิษย์ หลวงปู่วัดปากน้ำณบ้านแห่งนี้เองคุณยายก็ได้พบกับคุณยายอุบาสิกาทองสุกซึ่งเป็นแม่ชีประจำอยู่ที่วัดปากน้ำ และปลีกเวลา ไปสอนสมาธิภาวนาที่บ้านเศรษฐีผู้นั้น ณ บ้านนี้เอง คุณยายได้พยายามหาโอกาสฝึก การเจริญสมาธิภาวนา กับคุณยายทองสุก “การเรียนธรรมะของคุณยาย ใช้ภาวนาในใจว่า “สัมมา อะระหัง” พร้อมกับนึกดวงแก้วหรือ พระพุทธรูปแก้ว เป็นนิมิตไว้ที่ศูนย์กลางกาย ซึ่งก็เหมือนกับคนอื่นๆ ที่จะพบปัญหา คือ ความฟุ้งและ ความเครียด เวลาที่สติอ่อนก็จะฟังคิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อแม่พี่น้อง เวลาที่ตั้งใจมาก ก็จะเครียดจนมึนศีรษะ เป็นอยู่นาน จนเกิดความคิดว่า “ธรรมะเป็นของจริงหรือ ถ้าจริงทำไมเราจึงไม่เห็น” คุณยายทองสุกจึง แนะนำว่า “ธรรมะเป็นของจริง แต่ตัวเราต่างหากที่ทำไม่จริง” และธรรมะเป็นของเย็น ใจที่พบธรรมะได้ ต้องเป็นใจที่เยือกเย็น”การทำใจหยุดนิ่ง ถ้าบังคับใจจะตื่นเตลิด เหน็ดเหนื่อยต้องค่อยประคับประคองไม่ สนใจเรื่องที่ผ่านมาในขณะทำสมาธิ เหมือนมีแขกมาบ้าน เมื่อเจ้าของบ้านไม่สนใจ แขกก็จะเก้อเขินกลับ ไปเอง ให้มองศูนย์กลางกายไปเรื่อยๆ ใจจะรวมตัวถูกส่วนพอดีและหยุดในที่ตั้งของเขาเอง” ตามประวัติที่บันทึกไว้ว่า คุณยายพยายามนั่งสมาธิทำความเพียรเริ่มตั้งแต่คิดฟุ้งมาก จนกระทั่ง ฟังน้อย จากฟุ้งน้อยจนถึงไม่ฟุ้งเลย และจากไม่ฟุ้งเลยมาถึงขั้นรู้สึกโล่ง โปร่ง เบา สบาย ในที่สุด ท่าน เห็นจุดสว่างเล็กๆ เหมือนดวงดาวในอากาศเกิดขึ้นภายใน ท่านทำใจหยุดในหยุด นิ่งในนิ่ง ดิ่งเข้ากลางเข้า ไปเรื่อยๆ ในที่สุดท่านก็เข้าถึงธรรมภายใน คือ “ธรรมกาย” ที่บ้านนั่นเองคุณยายเพียรปฏิบัติจนเข้าถึง พระธรรมกาย ใจท่านนิ่งสงบและสว่างมาก ในที่สุดท่านก็สามารถใช้ญาณทัสสนะ ของธรรมกายไปขอขมา พ่อในสัมปรายภพ และช่วยพ่อให้พ้นจากทุกข์ในอบายภูมิได้สำเร็จ ครั้นต่อมาในปี พ.ศ. 2481 คุณยายอาจารย์ทองสุกได้พาคุณยายไปกราบหลวงปู่วัดปากน้ำ และ ได้บวชเป็นแม่ชีอยู่ที่วัดปากน้ำโดยไม่ได้กลับไปทำงานที่บ้านเศรษฐีนั้นอีกเลย หลวงปู่วัดปากน้ำ ได้กล่าว กับคุณยายในครั้งแรกที่พบว่า “มึงมันมาช้าไป” และหลวงปู่วัดปากน้ำก็อนุญาตให้คุณยายเข้าปฏิบัติธรรม ในอาคารภาวนา ซึ่งหลวงปู่วัดปากน้ำเรียกว่า “โรงงานทำวิชชา” ร่วมกับผู้ปฏิบัติอื่นๆ ประกอบด้วย พระภิกษุ และแม่ชี มีการปฏิบัติธรรมเป็นหลัก 1 2 3 4 อารีพันธ์ ตรีอนุสรณ์, คืนที่พระจันทร์หายไป, (กรุงเทพฯ : ศิริวัฒนาอินเตอร์พริ้นท์, 2544), หน้า 23-24 ธรรมกาย คือ กายตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า *ญาณทัสสนะ หมายถึง ปัญญาอันเกิดจากการรู้แจ้งภายใน * พระสุพลิษฐ์ จันทาโภ และคณะ, สมุดภาพคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง (กรุงเทพมหานคร : เอส พี เค, 2545), หน้า 5. บ ท ที่ 6 วัดกัลยาณมิตร... DOU 81