อุภัยพากยปริวัตน์ ภาค ๑ - ๒ : หน้า 27/58

ประโยค๑ - อุภัยพากยปริวัตน์ ภาค ๑ - ๒ - หน้าที่ 25 อาณาเปต, ส ม ติกิจฉุสสติ ๒๔๓. อภิญฺญาย โว ภิกฺขเว ธมฺม เทเสม ๓๔๘. ยโต" ห์ ภคิน อริยาย ชาติยา ชาโต, นา" ภิชานามิ สัญจิจจ ปาณิ ชีวิตา โวโรเปตา, เตน สจฺเจน โสตถิ เต โหตุ โสตฺถิ คพฺภสฺส. ๓๔๕. ยุคเฆ อยุเย ชาเนยยาสิ: สุทินฺโน อนุปฺปตฺโต ๓๕๐. ยสฺมา จ โข ภิกฺขเว รูป์ อนตฺตา; ตสฺมา รูป์ อาพาธาย สํวตฺตติ. ประโยคเหล่านี้ ผู้เรียนจงแปลเป็นมคธ ๓๕๑. แน่พ่อ ความเจ็บ ของข้าฯ เป็นโรค หนัก, ข้าฯ จัก ตาย เป็นแท้, เมื่อข้าฯ ตายแล้ว, เจ้าจงเลี้ยง ซึ่งมารดา ของเจ้า. ๓๔๒. ดูก่อนผู้มีอายุ เจ้า จงประกอบ ซึ่งธุระ ท. ๒ ในศาสนา นี้ ถ้า เจ้า ทำ ตามคำ ของข้าฯ เจ้า จักถึง ซึ่งความเจริญ ในศาสนา นี้. ๓๕๓. ข้าแต่ท่านผู้เจริญ เนื้อความ แห่งคำ นี้ อย่างไร ? ๓๕๔. แนะนางผู้เจริญ เจ้า ทำ อย่างนี้ เพราะเหตุอะไร ? ๓๕๕. แน่ะภิกษุ ท. ธรรม ท. 4 นี้ ย่อมเป็นไปตาม ซึ่งโลก, อนึ่ง โลก ย่อมเป็นไปตาม ซึ่งธรรม ท. 4 นี้ ๓๕๖. แน่ะแม่ เจ้า ไปแล้ว สู่ตระกูล แห่งผัว จงลุกขึ้นแล้ว แต่