การสังคายนาในพระพุทธศาสนา : หน้า 46/58

ประโยค๑ - อุภัยพากยปริวัตน์ ภาค ๑ - ๒ - หน้าที่ 44 พระผู้มีพระภาค เห็นแล้ว ซึ่งอาชีวก คนหนึ่ง ในระหว่างทาง ถามแล้ว ว่า "ผู้มีอายุ ท่านรู้ ซึ่งข่าว ของพระศาสดา หรือ ?" อาชีวกนั้น บอกแล้ว ว่า "ผู้มีอายุ พระศาสดา ของท่าน ท. ปรินิพพานเสียแล้ว ๓ วัน." ภิกษุ ท. ผู้ปุถุชน ได้ฟังแล้ว ซึ่งความนั้น ร้องไห้แล้ว คร่ำครวญแล้ว ใน เธอ ท. บรรพชิตแก่ ชื่อสุภัททะ มีอยู่ องค์หนึ่ง, เธอ ห้าม เสียแล้ว ซึ่งภิกษุ ท. นั้น ว่า "ผู้มีอายุ อย่าเลย, ท่าน ท. อย่าร้องไห้เลย, ท่าน ท. อย่าคร่ำครวญเลย, เมื่อพระศาสดา ยังอยู่, เรา ท. ไม่อาจ เพื่อจะทำ ซึ่งกรรม อันพระองค์ ห้ามแล้ว, เดี๋ยวนี้ เรา ท. ครั้นเมื่อพระองค์ ปรินิพพานแล้ว ปรารถนา เพื่อจะทำ ซึ่งสิ่งใด (ก็) จงทำ ซึ่งสิ่งนั้น" พระ มหากัสสปเถระ ปรารภ ซึ่งคำ ของบรรพชิตแก่นี้ (จึง) ชัก ชวนแล้ว ซึ่งพระอรหันต์ ท. เหล่านั้น เพื่อจะทำซึ่งสังคายนา ๔๗๘. ข้าแต่ท่านผู้เจริญ พระอรหันต์ ท. นั้น ทำแล้ว ซึ่งสังคายนา อย่างไร ? พระอรหันต์ ท. นั้น ปรุชุมพร้อม ในที่แห่งหนึ่ง ครั้งนั้น พระมหากัสสปเถระ ถามแล้ว ซึ่งวินัย กะพระอุบาลี เถระ, ครั้นเมื่อวินัย อันท่าน วิสัชนาแล้ว, ถามแล้ว ซึ่ง ธรรม กะพระอานนทเถระ, ท่าน วิสัชนาแล้ว ซึ่งธรรมนั้น, พระ เถระ ท. นั้น ร้อยกรองแล้ว ซึ่งธรรมด้วย ซึ่งวินัยด้วย นั้น ตามนัยอันพระเถระ ท. ๒ กล่าวแล้ว ตั้งไว้แล้ว ให้เป็นแบบ.