อุภัยพากยปริวัตน์: การแสดงความจริงและวิถีชีวิต : หน้า 31/58

ประโยค๑ - อุภัยพากยปริวัตน์ ภาค ๑ - ๒ - หน้าที่ 29 ๓๘๒. เป็น นุ โข อุปาเยน สพฺเพ สพฺรหฺมจารี ผาสุ วิหเรยย ๓๘๓. ทนธ์ ปุญญ์ กโรติ ทนธ์ ทนธ์ วิปาก ลภติ ๓๘๔. โลก อาวุโส เทหิ ๓๘๕. อคิลาเนน ภิกขุนา เอโก อาวสถปิณโฑ ภุญชิตพฺโพ, ตโต เจ อุตตรี ภุญเชยย, ปาจิตติย ๓๘๖. ปาฏิโมกข์ อุททิสสฺสามิ, ต์ สพฺเพว สนฺตา สาธุก สุโณม มนสิ กรรม. ๓๘๗. คุริตตริต สีมสี กุสล์ กเรยย. ๓๘๘. อวสส์ มยา มริตพฺพ ๓๘๔. อิจฉิติ ปตฺถิติ ตุยห์ ชิปป" เมว สมิชฌ ๓๕๐. สจฺจํ อห์ อาจริย ปฏิสสุณี, อปี อห์ มริสสามิ, น อห์ สกุโกมิ เอเกน ปสฺเสน สตฺต มาเส นิปชฺชิต ประโยคเหล่านี้ ผู้เรียนจงแปลเป็นมคธ ๓๕๑. เจ้า จงไป สู่บ้าน ชื่อโน้น แล้ว กลับมา พลัน ๓๕๒. หญิง นั้น พูด จริง, คำ ของเขา อันเรา ต้องทำ ๓๕๓. ภิกษุ ท. ๓๐ อยู่แล้ว สิ้นฤดูฝน ในเมืองสาเกต ไม่ผาสุก ๒๕๔. สมณะ ค่อย ๆ ไปอยู่ โดยปกติ จึงงาม ๓๕๕. บุรุษ ผู้มีปัญญา ย่อมรู้ ซึ่งธรรม อันพระผู้มีพระภาค แสดง แล้ว ได้ เร็ว. ๓๕๖. นอน หลับ ตลอดวัน ทั้งสิ้น ประเสริฐกว่า, ตรึก ซึ่งวิตก