การทำใจให้อยู่ในกลางของกลาง : หน้า 260/304

๒๕๔ และให้ทําหนดจิตตัดใจ ทำใจให้แน่วแน่อยู่ตรงกลางของกลาง ให้หยุดให้นิ่งอยู่ภายในตัว เมื่อตั้งใจทําอย่างจริงจังแล้ว ผลแห่งการปฏิบัติอย่างจริงจังย่อมปรากฏ แม้สังขารจะไม่อำนวย กำลังป่วยไข้ด้วยโรคภัยที่ร้ายแรง แต่ก็สู้กำลังใจที่เข้มแข็งแน่วแน่ ที่จะฝึกใจให้หยุดนิ่งไม่ได้ ในที่สุดก็เอาชนะทุกขเวทนานั้นได้ ใจอยู่เหนือทุกขเวทนา ใจหลุดจากสังขารแห่งความทุกข์ทรมาน หยุดนิ่งเข้าถึงแสงสว่างภายใน เห็นดวงปฐมมรรค เห็นกายมนุษย์ละเอียด และในที่สุดก็ได้เข้าถึงองค์พระธรรมกายในตัว ความสุขก็พรั่งพรูออกมา จนลืมไปว่า ตัวเองเจ็บไข้ได้ป่วย ลืมไปว่า หมอบอกว่า จะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้อีกไม่นาน ลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นความทุกข์ทรมาน มีแต่สุขอย่างเดียว