สาระสำคัญพระธรรมเทศนา : หน้า 12/44

120 สาระสำคัญพระธรรมเทศนา ตัวอย่าง : พระภิกษุครั้งพุทธกาลรูปหนึ่ง บวชมา ๑๒ พรรษา ไปฉันอาหารที่บ้านช่างแก้ว เป็นประจำตลอด ๑๒ ปี จนมาวันหนึ่ง พ่อค้าเอาแก้วมาจ้างนายช่างแก้วเจียระนัย นายช่างรับมา ด้วยมือที่กำลังหั่นเนื้อ เลือดเลอะแก้วนั้น นกกระเรียนที่เลี้ยงไว้เห็นแก้วบนเขียงเป็นชิ้นเนื้อ จึง กลืนเข้าไป ช่างแก้วกลับมาหาแก้วไม่เจอ จึงถามพระเถระ แต่ท่านกลัวช่างแก้วจะฆ่านก จึงนิ่งเสีย ช่างแก้วจึงโกรธ หาว่าพระเถระเอาไป ถึงกับทุบตี และเอาเชือกมารัดหัว พอดีนกเข้ามา ช่างแก้ว จึงฟาดเท้าไปโดนคอนกกระเรียนลงไปดิ้นกับพื้น พระเถระเห็นว่านกตายแน่ จึงบอกช่างแก้วว่าอยู่ในท้องนก ช่างแก้วผ่าท้องนกดู ช่างก็ตกใจ เพราะมีดวงแก้วอยู่จริงๆ ขอให้พระเถระงดโทษให้ พระเถระไม่เอาโทษ แต่นายช่างแก้วก็ต้องติดกรรม กับปรโลก ตั้งแต่นั้นพระเถระก็ปฏิญาณไม่เกี่ยวข้องกับสกุลใดอีก การพัวพันในสกุลนี้ ได้ทำให้ภิกษุมากมายทั้งในสมัยพุทธกาล และปัจจุบันสึกออกไปมากมาย เมื่อประพฤติธรรมทั้ง ๑๔ ข้อนี้ดีแล้ว ความประพฤติไม่มีผิดธรรมวินัย ชื่อว่า ตัวเองเมตตา อยู่ในตัวเอง ไปอยู่ที่ใด ได้ชื่อว่าทำความดีให้แก่ตน และความดีที่ตนทำนั้นจะเป็นตัวอย่างของบุคคล อื่นต่อไป พระอริยะ ติเตียนบุคคลอื่นได้ด้วยกรรมอันใด ไม่ควรประพฤติกรรมอันนั้นตลอดชีวิต ควรตั้งจิตแผ่ไมตรีจิตไปว่า ขอสัตว์ทั้งหลายจงเป็นผู้มีสุข เกษมสำราญ เป็นผู้มีตนถึงซึ่งความสุข เมื่อประพฤติเช่นนั้นแล้วให้ตั้งใจให้ผู้อื่นประพฤติดี เหมือนกับตัวบ้าง