การหยุดเพื่อรับความสุขแท้ : หน้า 41/44

พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) 149 “ผู้เทศน์ได้สั่งสอนกันแล้วให้หยุดอย่างนี้ หยุดไม่ถอยกลับ ๒๓ ปี ๒ เดือน เศษแล้ว หยุดในหยุด ไม่ถอยหลังกลับกันเลย ได้พบแล้วสุขอันไพศาลเหลือประมาณ มากมายเล่าไม่ถูกพูดไม่ออก บอกไม่ได้ทีเดียว.... ภิกษุ สามเณร อุบาสก เมื่อต้องการ ความสุขแล้วก็ต้องทำใจให้หยุดนั่นแหละเป็นตัวสุข เป็นตัวสุขแท้ๆ สิ่งอื่นสุขไม่เท่า ทังนัน" หยุดที่กลางดวงธรรมของกายมนุษย์ พอหยุดได้แล้วก็จะพบความสุขแท้ๆ พอใจหยุดได้ก็เป็น สุขทางภาวนา บรรลุปฐมมรรค ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน ดวงศีล ดวงสมาธิ ดวงปัญญา ดวง วิมุตติ ดวงวิมุตติญาณทัสสนะ ละสุขกายมนุษย์ละเอียด เข้าถึงกายทิพย์หยาบ... ถึงกายธรรมพระอรหัตละเอียด ละได้ เข้า ถึง กายธรรมพระอรหัตละเอียดๆๆๆๆๆ ต่อไปอีกนับไม่ถ้วน เดินนิพพาน สุขถึงขนาดนี้ “ถ้าเมื่อมาเจอกายมนุษย์แล้ว มาสุขกับกายมนุษย์ มัวงมอยู่แต่รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส นั้นแหละ มันก็ได้เท่านั้นจนแก่ตาย เอาดีไม่ได้เลย สุขแค่นั้นเอง นี่มัน สุขน้อยอย่างนี้ เพียงนิดเดียวเพราะอะไร เพราะรู้ไม่เท่าทันตัวเอง ไม่ฉลาดรู้ไม่ เท่า ทันตัวเอง ไม่ได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้า ไม่ได้ฝึกฝนใจในทางพระพุทธเจ้า พระอรหันต์” ติดในภพทั้งสามเรียกว่า ติดสุขน้อย ไม่ใช่สุขใหญ่ ต้องเข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ จะได้ “รู้จักของจริง ไม่เสียทีที่พ่อแม่อาบน้ำป้อนข้าวมา อุ้มท้องมาไม่หนักเปล่า”