การรักษาโรคด้วยโพชฌงค์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 23/44

เมื่อมีความจริงแล้ว จะรักษาโรคภัยได้อย่างไร ? พระพุทธเจ้าทรงยกตัวอย่างไว้ ดังนี้ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) 131 ครั้งหนึ่ง พระพุทธเจ้าทรงทอดพระเนตรเห็นพระโมคคัลลานะ และพระกัสสปะอาพาธ ทรง แสดงโพชฌงค์ ๗ ท่านทั้งสองยินดีภาษิตของ พระผู้มีพระภาคเจ้า โรคก็หายไปด้วยอำนาจความกล่าว สัตย์นี้ ขอความสวัสดีจงมีแก่ท่านทุกเมื่อ พระโลกนาถทรงแสดงโพชฌงค์ทั้ง ๗ แก่พระโมคคัลลานะ และพระกัสสปะให้ทำใจหยุดลงไว้ ให้ นิ่ง เมื่อพระองค์ทรงแสดงแล้ว ท่านทั้งสองมีใจร่าเริง ความจริงอันนี้ทำให้โรคหายได้ แม้พระพุทธเจ้า พระโมคคัลลานะ และพระกัสสปะซึ่งเป็นผู้สำเร็จอรหันต์แล้ว ยังมีโรคมาเบียดเบียน แต่ก็ใช้โพชฌงค์ กําจัดเสียไม่ต้องใช้ยา วัดปากน้ำ ก็ใช้วิชชาบำบัดโรคเช่นนี้เหมือนกัน แม้พระพุทธเจ้าเองก็ทรงอาพาธ และรักษาได้โดยโพชฌงค์ เอกทา ธมฺมราชาปี ฯ ครั้งหนึ่ง แม้พระธรรมราชาคือ พระพุทธเจ้า ผู้เป็นเจ้าของธรรม ทรงอาพาธ และรับสั่งให้ พระจุนทเถระแสดงซึ่งโพชฌงค์นั้น พระองค์ทรงสดับด้วยความร่าเริงพระทัย อาการอาพาธก็หายไป โดยฐานะอันนั้น ด้วยอำนาจความสัตย์นี้ ขอความสวัสดีจงมีแก่ท่านทุกเมื่อ ปหีนา เต จ อาพาธา ฯ อาพาธทั้งหลายเหล่านั้นถึงซึ่งความดับไป ดุจกิเลสอันมรรคกำจัดไปดังนั้น ไม่เกิดขึ้นได้ ด้วย ความสัตย์จริงอันนี้ ด้วยความกล่าวสัตย์อันนี้ ขอความสวัสดีจงบังเกิดมีแก่ท่านทุกเมื่อ “พระองคุลิมาลเถรเจ้า ท่านเป็นอริยบุคคลในพระพุทธศาสนา เป็นขีณาสพ แล้ว ท่านใช้ความสัตย์จริงของท่านขึ้นอธิษฐาน บันดาลให้หญิงคลอดบุตรไม่ออก ให้ออกได้ตามความปรารถนา ส่วนโพชฌงค์ทั้ง ๗ ประการ พระบรมศาสดาจารย์ ทรงแสดงให้พระโมคคัลลานะ พระกัสสปะ กำลังอาพาธอยู่ก็หายโดยฉับพลัน แล้วส่วนพระองค์ท่านล่ะอาพาธขึ้น ทรงรับสั่งพระจุนทเถรแสดงโพชฌงค์นั้น อาพาธ ของพระองค์ก็หาย โดยฐานะอันสมควรทีเดียว นี่หลักอันนี้โพชฌงค์เป็น ตัวสำคัญ ประเสริฐเลิศกว่าโอสถใด ๆ ในสากล โลกทั้งนั้น เหตุนี้ท่านผู้มีปัญญา เมื่อได้สดับมาในโพชฌงคปริตรนี้ จงมนสิการ กำหนดไว้ในใจของตนทุกถ้วนหน้า”