หลักธรรมของพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ๖๙ กัณฑ์หลวงปู่วัดปากน้ำ กัณฑ์ที่ ๓๑-๔๕ หน้า 27
หน้าที่ 27 / 44

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้กล่าวถึงการเรียนรู้หลักธรรมของพระมงคลเทพมุนี ซึ่งอธิบายถึงการเข้าถึงธรรมกายผ่านการหยุดใจและการยืนหยัดในหลักธรรมที่เผยแพร่โดยพระพุทธเจ้า ทั้งยังชี้ให้เห็นถึงหลักใจและการดำรงอยู่ของพระพุทธเจ้าที่ไม่เปลี่ยนแปลง เมื่อถึงธรรมอรหัตและการสั่งสอนให้ประชาชนมีหลักใจ เอาใจจรดติดแน่นที่ดวงธรรม และหลักการที่เป็นความจริงในวรรณกรรมทางพระพุทธศาสนา

หัวข้อประเด็น

-หลักธรรมของพระมงคลเทพมุนี
-การเข้าถึงธรรมกาย
-บทบาทของพระพุทธเจ้า
-หลักใจและการดำรงอยู่
-ความสำคัญของศาสนาในการสร้างหลักใจ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) 135 จรดที่ศูนย์กลางดวงธรรมที่ทำให้เป็นมนุษย์ก็จะถูกทาง ทางไปถึงรัตนตรัย มีอยู่ในกายมนุษย์ แล้วใจหยุดเข้าไปอีกผ่านดวงธรรมที่ทำให้เป็นกายต่างๆ ทั้ง ๑๘ กาย - เมื่อเห็นธรรมกายหยาบ นั่นแหละ “พุทโธ” - ดวงธรรมที่ทำให้เป็นธรรมกายหยาบ เป็น “ธัมโม” - สังฆรัตนะ คือ ธรรมกายละเอียด เป็น “สังโฆ” - เมื่อใจหยุดที่ดวงธรรมธรรมกายละเอียด ก็เข้าไปเรื่อยๆ จนถึงธรรมกายอรหัตละเอียด เป็นผังของพระพุทธเจ้าที่อบรมสั่งสอนกันมา ถามได้ ค้นดูได้ทั้งหมด สวรรค์ นรก รูปพรหม อรูปพรหม นิพพาน “ไปพูดกันได้ ถามอะไรกันได้ ไปทำอะไรกันได้ รู้เรื่องหมดตลอดจนกระทั่งไปถึง รูปพรหม ๑๖ ชั้น อรูปพรหม ๔ ชั้น ไปตลอดนิพพานไปตลอด พระพุทธเจ้าไปอยู่ในนิพพานที่ไหน ไปพบกันหมด ไปพูดกันได้ ถามกันได้ทั้งนั้น” ความจริงนี้จึงเป็นหลักใจ ไว้เคารพ ให้เป็นคนมีหลักฐาน เพราะคนไม่มีศาสนาจะไม่มีที่พึ่ง ไม่มีหลักใจไว้แก้ไขตัวเอง แม้พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ ก็มีหลักพระทัย ท่านเอาใจจรด ติดแน่นดวง ธรรม อรหัต ไม่ได้หาที่อื่น แต่มีในตัวเอง “เมื่อรู้จักความจริงดังนี้แล้ว พระพุทธเจ้าท่านได้สำเร็จตัดกิเลสเป็นสมุจเฉทปหาน ท่านรู้ ว่าท่าน เป็นศาสดาจารย์เอกในโลก ในกามภพ รูปภพ อรูปภพ ไม่มีใครท่านทีเดียว ไม่มีใครถึง ท่านทีเดียว มารพรหมอยู่ใต้บังคับใต้อำนาจหมด” “นักปราชญ์ทุกๆ ประเทศเขากล่าวกันว่า คนที่ชั่วร้ายนะไม่สำคัญนัก พอแก้ได้ เขาอิดหนา ระอาใจและเกลียดคนไม่มีศาสนานี่แหละ ไม่มีที่จรดของใจ” “พระพุทธเจ้าท่านได้เป็นศาสดาเอกในโลก ต้องมีหลักพระทัย หลักใจเหมือนกัน... เมื่อท่าน พบ หลักใจเป็นหลักฐาน ท่านก็แนะนำสรรพสัตว์ทั้งหลายให้มีหลักใจ ไม่ใช่มีเองนะ ไม่ใช่ไปหาเองหรอก มีเองเมื่อถึงพระอรหัต เอาใจจรดติดแน่นที่ดวงธรรมที่ทำให้เป็นพระอรหัตทีเดียว ไม่ขยับเขยื้อน ท่านยกเป็นตำรับตำราว่า เย จ อตีตา ฯ พระพุทธเจ้าทั้งสิ้นล้วนเคารพสัทธรรม “เคารพสัทธรรมนั้นเป็นอย่างไร ใจนั้นก็ตั้งอยู่กลางดวงธรรมนั้น ไม่เขยื้อนทีเดียว ตั้งตายตัว ตั้งแน่นหนา ตั้งติดทีเดียว และตำรับตำราอ้างว่า อินทขีลูปโม แน่หนาเหมือนเสาเขื่อนที่ปักไว้หน้าผา ลมพัดไปจากทิศทั้ง ๔ ไม่เคลื่อนเลย อีกนัยหนึ่ง ปพพตปโม เหมือนภูเขาที่ตั้งอยู่โดยปกติธรรมดา ลมจะพัดมาจากทิศทั้ง ๔ จะให้ภูเขาเขยื้อนไม่ได้เลย” พระพุทธเจ้า มีอยู่ 5 จำพวก คือ ๑. สัพพัญญูพระพุทธเจ้า ๒. ปัจเจกพุทธเจ้า ๓. สาวกพุทธเจ้า ๔. สุตพุทธเจ้า ๕. พหุสุตตพุทธเจ้า ๖. อนุพุทธเจ้า
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More