ข้อความต้นฉบับในหน้า
พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) 129
ดังต่อไปนี้
៣៨
โพชฌงคปริตร
(โพชฌงค์ ๗ ประการ)
๒๔ มิถุนายน ๒๔๙๗
นโม.....
ยโตห์ ภคิน อริยาย ชาติยา.....
หลวงพ่อวัดปากน้ำ ยกพระบาลีที่แสดงไว้ในโพชฌงคปริตร เพื่อแสดงอำนาจแห่งความสัตย์
ยโตห์ ภคินิ อริยาย ชาติยา ชาโต ฯ
เป็นคำที่พระองคุลิมาลทรงแสดงไว้ เพื่อยกความสัตย์จริงของท่าน เรื่องโดยย่อมีว่า :
ครั้งหนึ่งพระองคุลิมาลไปพบหญิงปวดครรภ์ใกล้คลอด จึงได้เปล่งวาจา ดูกรน้องหญิงตั้งแต่
เรา เกิดมาแล้วโดยชาติเป็นอริยะ ไม่มีใจแกล้งที่จะปลงสัตว์ที่มีชีวิต ด้วยความสัตย์อันนี้ ขอความสวัสดี
จงมีแก่ท่าน ขอความสวัสดีจงมีแก่ครรภ์ของท่าน พอขาดคำหญิงนั้นก็คลอดบุตรพ้น จากทุกข์ภัย
พระองคุลิมาล ก่อนบวชในพระธรรมวินัย ท่านเคยกระทำบาปมาก ด้วยการฆ่ามนุษย์ถึง ๙๙๙
คน กระทั่งพระพุทธเจ้าเสด็จไปโปรด และพระองคุลิมาลหันกลับมาบวชได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์
แม้บวชแล้วพอใครได้ยินข่าวว่าพระองคุลิมาลมาก็กลัว คราวหนึ่งหญิงท้องแก่ใกล้คลอดหนีไม่พ้น
จึงร้องให้ พระองคุลิมาลช่วยแทน ท่านเป็นพระอรหันต์แล้วจึงได้ยกเอาความจริงที่ท่านเป็นอริยบุคคล
ไม่มีความ แกล้งปลงสัตว์จากชีวิตเลย พอขาดคำของท่าน นางก็คลอดลูกทันที
นี้เป็นตัวอย่างการยกความสัตย์ที่ได้บรรลุพระอรหันต์
ความสัตย์ของหญิงแพศยา
หลวงพ่อวัดปากน้ำ ได้ยกตัวอย่างการใช้ความสัตย์ ดังนี้
ครั้งหนึ่งพระเจ้าแผ่นดินยกทัพไปพักอยู่ที่แม่น้ำใหญ่ ว่ายข้ามก็จะไม่พ้น จึงทรงดำริหาคนที่
สามารถทำน้ำให้ไหลกลับ หญิงแพศยารับอาสา โดยอธิษฐานยกความสัตย์ที่ปฏิบัติต่อชายคนใดให้คุ้มแก่
ค่าของเงินตามที่แต่ละคนจ่ายมา ไม่ว่าชั้นสูง กลาง ต่ำ พอสิ้นคำอธิษฐานน้ำก็ไหลย้อนกลับ นางได้
รับพระราชทานรางวัลเป็นอยู่อย่างสุขสบาย
“ติดขัดเข้าแล้ว อย่าเที่ยวใช้เรื่องเลอะๆ เหลวๆ บนผีบนเจ้า นั่นไม่ได้ยิน
ไม่ได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้า พระอรหันต์เลย”
“ถ้าว่ารู้จักหลักทางพระพุทธศาสนาแล้ว ต้องยกขึ้นพูดความสัตย์ ความจริง
นั่นเป็นข้อสำคัญ ถ้าความบริสุทธิ์ของศีลมีอยู่ ก็ต้องยกความบริสุทธิ์นั่นแหละขึ้นพูด