ชัยชนะที่ไม่มีเวรของพระพุทธองค์ : หน้า 16/164

ศาสนา-ประเพณี วัฒนธรรม ตอนที่ ๔ เป็นชัยชนะที่พระองค์มีต่อโจรองคุลิมาล วันนั้น เจ้าโจรองคุลิมาลควงดาบวิ่งร่ามาทีเดียว หมายจะฆ่าพระพุทธองค์ จะตัดนิ้วไปร้อยเป็นมาลัยคล้องคอให้ครบเป็นคนที่หนึ่งพัน เอาไปมอบ ให้อาจารย์เพื่อขอเรียนวิชาสุดยอดสำหรับครองโลก แต่พอมาถึงกลับ ถูกพระองค์แสดงอิทธิปาฏิหาริย์ ให้วิ่งตามไม่ทันสักที เป็นการแสดง ให้เห็นว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า ใครๆ ก็ไม่สามารถเป็นเจ้าโลกได้จริง พอองคุลีมาลร้องตะโกนไล่หลังมาว่า “สมณะหยุดก่อน” พระองค์ยังไม่หยุดเสด็จดำเนิน แต่ทรงกล่าวคำสั้นๆ เป็นเทศนาโวหาร ว่า “เราหยุดแล้ว ท่านยังไม่หยุด” องคุลีมาลก็เลยได้คิดแล้ว ออก บวชตามพระองค์ไป นี่ก็เป็นชัยชนะที่ไม่มีเวร ตอนที่ ๕ เป็นชัยชนะด้วยความสงบ อันเนื่องจากการถูก ใส่ร้ายป้ายสี คือมีผู้หญิงคนหนึ่งชื่อนางจิญจมาณวิกา มาใส่ร้าย พระองค์ว่าทรงทำเขาท้อง ดูซิ.. แม้แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังถูกข้อหาแบบนี้เลย พวกเราอย่าทำเป็นเล่นไป ต้องหมั่นระมัดระวังตัวให้ดี ครั้งนั้นพระองค์ ทรงใช้ความสงบเข้าสู้ ไม่ต่อล้อต่อเถียง ในที่สุดความจริงก็เผยออก มาว่าไม่ได้ท้องไม่ได้เป็นอะไรทั้งสิ้น แกเอาผ้าพันให้หน้า ท้องนูนๆ เท่านั้นเอง แล้วมายืนร้องด่าพระพุทธองค์ เผอิญผ้าที่พันไว้เกิดหลุดลงมา ความก็เลยแตก นี่ก็เป็นชัยชนะที่ไม่มีเวร ตอนที่ 5 เป็นชัยชนะด้วยอำนาจสัจวาจา คือมีนักโต้วาที ฝีปากเอกในยุคนั้น ซึ่งตลอดชีวิตไปโต้วาทีที่ไหนไม่เคยแพ้ใครเลย เป็นนักโต้วาทีที่อาศัยความกลับกลอกต่างๆ นานา จนไม่มีใครหาญสู้ได้ มิหนำซ้ำยังชอบพูดจาดูถูกคนทั้งแผ่นดิน เป็นที่ยำเกรงของศาสดา เจ้าลัทธิทั้งหลายในยุคนั้น แต่พระองค์ก็ทรงอาศัยสัจวาจา จนกระทั่ง สัจจกนิครนถ์ก็ยอมแพ้เป็นการแสดงให้เห็นว่า คำจริงย่อมชนะคำ พระภาวนาวิริยคุณ 16 (เผด็จ ทัตตชีโว)