การศึกษาและความเชื่อในพระไตรปิฎก : หน้า 90/164

ศาสนา-ประเพณี วัฒนธรรม ตั้งแต่เขาศึกษาคัมภีร์โบราณ และวรรณคดีที่ว่าเยี่ยมทั้งหลายมาทั่วโลก ก็เพิ่งจะพบว่าพระไตรปิฎกนี่แหละ ที่เป็นวรรณคดีที่เยี่ยมที่สุดในโลก เขามองพระไตรปิฎกเป็นอักษรศาสตร์เป็นลีลาการเขียนเป็น วรรณคดี ไม่ได้มองว่าเป็นคัมภีร์เป็นความเชื่อในพระพุทธศาสนา ทำไมเขามองอย่างนั้น ก็เพราะเขาไม่มีต้นแบบ ไม่มีตัวอย่าง บุคคลให้ดูนั่นเอง ยกตัวอย่าง เช่น ขันติ แปลว่า “ความอดทน” ความอดทน ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้นั้น อดทนขนาดไหน ในพระไตรปิฎก เขียนว่าท่านอดทนข้ามภพข้ามชาติ ชนิดที่ใครมาแล่เนื้อเถือกระดูก ก็ไม่โกรธ พวกยุโรปไม่ยอมเชื่อ บอกว่าเป็นนิทานประโลมโลก เป็นไป ไม่ได้ที่คนถูกแล่เนื้อแล้วไม่โกรธ แต่จริงๆ แล้วมี พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ของเราเคยมีชีวิตอยู่จริงในโลกเป็นบุคคลตัวอย่าง เป็นต้นแบบไว้แล้ว เรื่องนี้อย่าว่าแต่ฝรั่งไม่เชื่อเลย แม้พวกเราชาวพุทธเองนี่ แหละ ขนาดศึกษาธรรมะกันมาอย่างดี บางคนยังอดแคลงใจไม่ได้ว่า ทำได้จริงหรือ เพราะไม่เคยเห็นตัวอย่าง เช่น พอมาถึงยุคนี้พวกเรา หลายๆ คนก็ชักสงสัยในใจว่า เอ..ในโลกนี้มีคนรักษาศีล ๕ ได้จริงหรือ เรื่องนี้ขอยืนยันว่ามีคนรักษาศีล ๕ ได้จริง ก่อนหลวงพ่อจะมาบวชก็รักษาศีล ๕ มาก่อน พอรักษาศีล ๕ ได้ ก็ลองรักษาศีล ๘ พอรักษาศีล ๘ ได้สำเร็จ ก็ดูว่าถ้าจะรักษาศีล ๒๒๗ ล่ะจะสู้ไหวไหม ไม่ใช่ปุ๊ปปั๊บ มารักษาศีล ๒๒๗ เลย ก็ต้องไต่อันดับ มาเหมือนกัน เหมือนกับชิงแชมป์มวยนั่นแหละ จะเป็นพระ ถ้ารักษา ศีล ไม่ไหวก็ไม่บวช ถ้าไหวก็จะสู้ต่อ ทดลองมาอย่างนี้ จนบัดนี้เชื่อมั่นแล้วว่า สามารถครองความเป็นพระภิกษุได้ ตลอดชีวิต เพราะฉะนั้นจึงได้เชื่อมั่นการตรัสรู้ของพระสัมมาสัมพุทธ เจ้าว่าจริงแท้แน่นอน พระภาวนาวิริยคุณ 90 (เผด็จ ทัตตชีโว)