ศาสนา ประเพณี และการทำบุญในสังคมไทย : หน้า 78/164

ศาสนา-ประเพณี วัฒนธรรม นึกว่าฉันหล่อ นั่นแหละๆ ที่ไม่มีคู่ก็อยากมี มีแล้วก็อยากได้อะไหล่เพิ่ม เพราะฉะนั้นเลิกหล่อ ไม่ต้องไปใช้ของที่ทำให้มันนึกว่าฉันหล่อ ซึ่งก็เป็นวิธีตัดเสบียงกามนั่นเอง พูดไปแล้วสิ่งต้องห้ามในศีลข้อที่ ๗ นี่ ล้วนแต่ของฟุ่มเฟือยทั้งนั้นเลย พอตัดของฟุ่มเฟือยออกไป งบค่า ใช้จ่ายก็จะเหลือ งบนี้แหละจะได้นำไปใช้ทำบุญทำทานต่อ หลวงพ่อหลวงพี่ต้องพยายามเทศน์ให้โยมรู้ว่าค่าเขียนคิ้วทา ปาก ค่าตั๋วลูกทุ่งลูกกรุงของโยม คืองบประมาณในการทำทาน หรือ งบการลงทุนให้ได้บุญติดตัวไป และทำให้พระศาสนายังดำรงอยู่ต่อ ไปได้อีกยาวนาน เพราะฉะนั้น ใครมาถึงวัดแล้ว ท่านพยายามสนับสนุนให้ถือศีล ให้ได้ ยิ่งถ้าให้ไปนอนอยู่ในกลดได้ จะยิ่งทำให้เขาได้คิดเร็วขึ้น ศีลข้อที่ ๔ ไม่ให้นอนฟูกหนาๆ นิ่มๆ ใครถือข้อนี้ได้อีกข้อ ก็หมดห่วง ทำไมล่ะ? ปัดโธ่! ถ้าหลวงพ่อหลวงพี่ลองได้นอนฟูกหนาๆ นิ่มๆ ป่านนี้สึกหมดแล้ว อยู่ไม่ได้ มันหนานักมันนิ่มนัก เป็นไง? ก็ไม่ อยากตื่น ตื่นแล้วก็ไม่อยากลุก พอไม่ลุก พลิกไปพลิกมาเดี๋ยวก็คิดเรื่อย เปื่อย แหม...เรานี่มันน่าสงสารมานอนอยู่คนเดียว...คิดไม่นานหรอก? เดี๋ยวพระก็สึกหมด เพราะฉะนั้นเป็นพระนอนกับเสื่อน่ะดีแล้ว กามไม่กำเริบ แล้ว ญาติโยมถือศีลข้อนี้ดีอย่างไร? ดี ยิ่งหน้าหนาวถือศีลนี้ยิ่งดี ดี อย่างไรอู้ฮู...หนาวเข้ากระดูกเลย นี่ตายจริง ฉันมีผ้าห่มตั้ง ๒-๓ ผืน ยังหนาวเข้ากระดูกอย่างนี้ แล้วคนที่อยู่ตามสลัมตามป่าเขาจะเป็น อย่างไรกัน หนอ เห็นใจคนจนแล้ว รุ่งขึ้นเช้าเท่านั้นแหละ รีบทำ ทานด้วยผ้าห่ม เมืองไทยพอหน้าหนาวจะมีผ้าห่มแจกกันทุกปี ก็มา จากอิทธิพลของศีล ๘ นี่เอง พระภาวนาวิริยคุณ 78 (เผด็จ ทัตตชีโว)