ชัยชนะที่ไม่ก่อเวรในพระพุทธศาสนา : หน้า 17/164

ศาสนา-ประเพณี วัฒนธรรม กลับกลอก ตลบแตลงทั้งหลาย นี่ก็เป็นชัยชนะที่ไม่ก่อเวร ตอนที่ ๗ เป็นชัยชนะด้วยฤทธิ์ มีชัยต่อสัตว์ที่มีฤทธิ์ร้ายกาจ คือ พญานาค ซึ่งมีฤทธิ์ขนาดพ่นไฟออกจากปากได้ สามารถเหาะเหิน เดินอากาศได้ เช่นเดียวกับเทวดา ชัยชนะครั้งนี้พระองค์ทรงใช้ให้พระ โมคคัลลานะไปแสดงฤทธิ์ที่เหนือกว่า แต่ไม่ได้ทำร้ายให้พญานาค บาดเจ็บ เมื่อพญานาคสำนึกตัวว่า ฤทธิ์ของตนเมื่อเทียบกับพระ อรหันต์แล้วก็น้อยนิด เหมือนเอาแสงหิ่งห้อยไปแข่งกับแสงอาทิตย์ ในที่สุดพญานาคยอมละพยศกลับสงบเสงี่ยมเจียมตัวเสมือนไส้เดือน ตัวหนึ่ง แล้วไม่ทำร้ายใครอีกต่อไป นี่ก็เป็นชัยชนะที่ไม่ก่อเวร ตอนที่ 4 ทรงชัยชนะด้วยเทศนาญาณอันวิเศษ เป็นชัย ชนะที่ยิ่งใหญ่ประจำกัปป์ คือชนะท้าวพกาพรหมผู้มีฤทธิ์ ซึ่งใครๆ ก็ หลงเข้าใจผิดว่าเป็นผู้สร้างโลกและสรรพสิ่งทั้งหลาย แต่แล้วพระองค์ ก็ทรงชัยชนะด้วยเทศนาญาณอันวิเศษ ทำให้ท้าวพกาพรหมสำนึกได้ เปลี่ยนจากมิจฉาทิฏฐิมาเป็นสัมมาทิฏฐิได้ แม้ข้อนี้ก็เป็นชัยชนะอัน ยิ่งใหญ่และไม่มีการก่อเวรกรรมใดๆ ทั้งสิ้น ชัยมงคลคาถานี้เป็นบทสวดสรรเสริญความชนะ ที่ไม่มีการ ก่อเวร ถามว่าทำไมถึงชอบสวดกันมาก ? ตอบว่าที่ชอบ ก็เพราะบทสวดนี้เตือนใจว่า คนเราพอมีเรื่อง อะไรร้ายแรงเกิดขึ้น ควรพยายามหาวิธีแก้ไขที่นุ่มนวลที่สุด ไม่ พยายามต่อความยาวสาวความยืด รีบทำเรื่องให้มันสงบเรียบร้อย โดย เร็วที่สุด เหตุการณ์ชนิดเลือดล้างด้วยเลือด ฟันต่อฟัน ตาต่อตาในพระ พุทธศาสนาไม่มี ในจิตใจของชาวพุทธไทยไม่มีเรื่องเหล่านี้ ใจจึงสงบ เร็วและอีกส่วนหนึ่งเป็นเพราะอาศัยอิทธิพลของชัยมงคลคาถา ที่ อุตส่าห์สวดพร่ำกันมาแต่ปู่ย่าตาทวดนั่นแหละ โบราณาจารย์ท่านแต่ง โดยเอาเนื้อความในพระไตรปิฎกมาประพันธ์เป็นบทร้อยกรอง เป็น ห ล ว ง พ่ อ 17 ตอบ ปัญหา