ข้อความต้นฉบับในหน้า
ศาสนา-ประเพณี วัฒนธรรม
พระพุทธองค์ทรงตีกรอบให้รู้ว่า ของจำเป็นสำหรับชีวิตพระ
มีแค่นี้ แต่ว่าชาวบ้านชาวโลกน่ะจะไปตีกรอบเขาแบบนี้ไม่ได้หรอก แล้ว
จะทำอย่างไรให้เขารู้ความจำเป็นของชีวิตว่า จริงๆ แล้วคืออะไร แต่
จะชี้ให้ชัดให้ตรงจริงๆ ยากเหลือเกิน จึงได้แต่สอนอะไรโน้นๆ นี่ๆ
เลียบเคียงไป
มีประเด็นหนึ่งที่โบราณาจารย์ท่านสอนไว้ และทำกันมาตั้ง
แต่สมัยปู่ย่าตาทวดของเรา แต่เดี๋ยวนี้เราทิ้งไปเสียแล้ว ท่านสอนวิธี
การไว้ว่าให้พยายามหาทางให้ญาติโยมที่มาวัดเข้าไปอยู่ในกลดให้ได้
ให้อยู่หลายๆ วัน
คนเราอยู่ในกลดนานเข้า คือพาเดินธุดงค์สัก ๓-๗ วัน
วันดีคืนดีเขาจะได้คิดเองว่า เออ..จริงๆ แล้วแค่กลดนี่ก็พอให้นอน
ใครที่เคยเป็นประเภทมือใครยาวสาวได้สาวเอา พออยู่กลด
แล้วมือชักจะสั้น เริ่มมีสติ ไม่อยากไขว่คว้าเอาอะไรมาสะสมไว้
เรื่องเสื้อผ้าก็เหมือนกัน ขอให้โยมมาหัดนุ่งชุดขาวอยู่กลด
อย่างนี้ แล้วโยมเองจะรู้ว่า เสื้อผ้าที่มีอยู่ในตู้กี่ชุดๆ นั่น ที่ไม่จำเป็น
เลยมีมาก ต่อไปควรจะลดๆ ลงเสียบ้าง ลิปสติกอีกกี่แท่ง น้ำมัน
น้ำหอมอีกเท่าไรนั่นน่ะ น่าจะลดไปตั้งครึ่งตั้งค่อน ไม่อยากจะแต่งตัว
สวยๆ ไปอวดใครให้การกำเริบ
ยิ่งกว่านั้น คนไม่เคยถือศีล ๘ พอถือเข้าแล้ว ต้องอดมื้อเย็น
จะได้คิดว่า เออ....เราอดไปมื้อเดียวเท่านั้นหิวแทบตาย เมื่อคืนนอนแทบ
ไม่หลับเลย แล้วคนยากคนจนอดมื้อกินมื้อที่อยู่ในสลัมจะเป็น
อย่างไรบ้างหนอ?
นี่ความเห็นใจเริ่มเกิดขึ้นแล้ว การทำทานด้วยข้าวปลาอาหาร
จะตามมา ศีลข้อที่ 5 ที่ให้งดอาหารมื้อเย็น จะเป็นผลให้ญาติโยมอยาก
พระภาวนาวิริยคุณ 76
(เผด็จ ทัตตชีโว)