ความท้าทายในการอนุรักษ์โครงสร้างไม้ดั้งเดิม : หน้า 73/164

ผุเร็วขึ้น ศาสนา-ประเพณี วัฒนธรรม ๑. ไม้ที่แก่จัดจริงๆ เดี๋ยวนี้หาไม่ได้ไม้ที่เอามาซ่อมใหม่ เก่า ๒. ไม้ดีมีราคาแพงมาก และยังจำเป็นต้องใช้ไม้จำนวนมาก คือ ที่เห็นอ่อนช้อยอย่างนั้น เราดูว่าเป็นไม้ท่อนเล็กๆ แต่จริงๆ แล้ว มันทำจากไม้ท่อนใหญ่ เพราะความโค้งทำให้กินเนื้อไม้มาก อย่างสมมติ ขาโต๊ะหมู่บูชาที่เห็นว่าเล็กๆ นี่แหละ จริงๆ แล้วมันใหญ่ คือต้องใช้ ไม้ท่อนใหญ่ แล้วก็มาแต่งให้โค้งอย่างนั้นโค้งอย่างนี้เพื่อให้ดูเพรียว เหลือ ทิ้งเป็นเศษไม้เยอะแยะ ไม้ที่เอามาใช้ต้องเป็นต้นไม้ใหญ่ เพราะฉะนั้น เศษที่ทิ้งไปจึงมากกว่าที่ใช้เสียอีก งานแต่ละชิ้น หมดไม้ไปมากมาย และเมื่อมีการซ่อมแต่ละครั้งจะหมดเปลืองงบประมาณมาก ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ พระพุทธชินวงศ์ ท่านเล่าว่าเคยขอ อนุญาตกรมศิลปากรว่าส่วนที่เป็นไม้น่ะ ขอหล่อด้วยทองเหลืองเถอะ จะได้ไม่ต้องซ่อมกันบ่อยๆ ทางกรมศิลปากรก็ไม่ยอม บอกว่าต้องการ อนุรักษ์ของไทยๆ ก็ดีเหมือนกัน ถ้าอย่างนั้นกรมศิลปากรช่วยหาทุน มาซ่อมทีนะ กรมศิลปากรหาทุนมาซ่อมเข้าหนสองหน ตาเหลือกเลย บอก อู้ฮู้! ทำไมมันแพงอย่างนี้ เขาทดลองกันมาแล้ว พบว่าถ้าจะทำอาคารที่เป็นไม้รูปทรง ชดช้อยสวยงามอย่างโบราณ แต่ละหลัง จะต้องโค่นไม้ทำลายป่ากันอีก มาก วัดพระธรรมกายจึงหลีกเลี่ยงปัญหาข้อนี้ ไม่เอาละ ใช้โครง สร้างปูนกับโครงสร้างเหล็กแทนดีกว่า แต่แน่นอนโครงสร้างปูนโครง สร้างเหล็กจะให้อ่อนช้อยสวยงาม เหมือนไม้ของโบราณมันทำไม่ได้ ไม่ เชื่อคุณลองมาดัดเหล็กเป็นท่อนๆ ให้มันอ่อนช้อยดูบ้างซิ ดัดไม่ไหว หรอก ส่วนปูนซีเมนต์ถ้าจะให้คอนกรีตแข็งแรงทนทาน ต้องหล่อให้ เป็นแท่งๆ ตรงๆ แม้แต่ช่อฟ้าของโบสถ์ก็ต้องเป็นแท่ง ห ล ว ง พ่ อ 73 ตอบ ปั ญ ห า