ข้อความต้นฉบับในหน้า
การครองตน
๒. แก่อย่างมีคุณค่า
หลวงพ่อคะ เราควรจะเตรียมตัวอย่างไร เพื่อให้ชีวิตในวัยแก่
เฒ่าไม่เป็นคนที่น่าเบื่อสำหรับลูกหลานคะ ?
คนแก่มีอยู่ ๒ ประเภท
ประเภทที่ ๑ เรียกว่า แก่แดด แก่ลม คือเป็นประเภทที่
ตลอดชีวิตที่ผ่านมาไม่เคยสร้างความดีให้เป็นชิ้นเป็นอัน ทานก็ไม่ค่อยให้
ศีลก็ไม่ค่อยรักษา การสวดมนต์เจริญภาวนา หาความรู้ทางธรรมก็ไม่
สนใจ มีชีวิตผ่านไปวันหนึ่งๆ อย่างไร้คุณค่า
คนแก่ประเภทนี้ เป็นคนแก่ที่น่ารำคาญ ลูกหลานไม่อยากเข้า
ใกล้ และคนแก่ประเภทนี้อีกนั่นแหละ ที่ก่อให้เกิดปัญหาในครอบครัว
ขึ้นมาก เช่น ปัญหาแตกร้าวระหว่างแม่ผัวกับลูกสะใภ้ เป็นต้น
ประเภทที่ ๒ เรียกว่า แก่บุญ แก่บารมี เป็นประเภทที่ตลอด
ชีวิตที่ผ่านมา นอกจากจะตั้งใจทำมาหากิน และสะสมทรัพย์สมบัติ
เตรียมไว้ใช้จ่ายในบั้นปลายชีวิต เพื่อจะได้ไม่รบกวนคนอื่น แล้วใน
ด้านความประพฤติ กิริยามารยาทก็ปรับปรุงตัวเองตลอดมา โดยคิด
ว่าวันหนึ่งข้างหน้าเมื่อเราแก่ จะได้ไม่เป็นที่น่ารำคาญของลูกหลาน
ในทางธรรมก็หมั่นศึกษาหลักธรรมในพระพุทธศาสนา ตั้งใจให้ทาน
รักษาศีล เจริญภาวนา มาตามลำดับ นอกจากนี้ยังคอยให้โอวาท อบรม
สั่งสอนลูกหลานอยู่เป็นประจำ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเรียก บุคคลประเภทนี้ว่าปูชนีย
บุคคลของลูกหลาน คือเป็นที่น่าเคารพน่ากราบไหว้ คนแก่ประเภทนี้
มีอยู่ในครอบครัวใด ครอบครัวนั้นก็จะเป็นสุขเสมือนมีพระอยู่ในบ้าน
พระภาวนาวิริยคุณ 12 (เผด็จ ทัตตชีโว)