การครองตนและการเลิกเหล้า : หน้า 78/118

การครองตน “ก็เอา ๒ เอา ๓ คูณเข้าไปล่ะยาย” คำนวนดูปีหนึ่งมันจะเหยียบแสนกันเข้าไปแล้วสำหรับค่า อบายมุข คุณยายท่านเลยสรุปให้ “คุณทำบุญปีหนึ่ง ๒,๐๐๐-๒,๕๐๐ บาท แต่คุณสร้างบาป ปีหนึ่งเป็นแสนแล้ว คุณยังมีหน้ามาบ่นว่าบุญไม่ช่วย ถ้าตายตอนนี้ คุณไม่ตกนรกก็นับว่าดีแล้ว จะมาบ่นเอาอะไร คุณน่ะปริญญาได้ ทั้งเมืองนอกเมืองไทย ของแค่นี้คุณคิดไม่ออกจริงๆ หรือนี่” พอได้ยินคำสอนที่กระทบใจอย่างรุนแรงเข้าจังๆ เลยสร่างเมา นั่งซึมที่อ นั่งเซ่ออยู่พักหนึ่ง จุดนี้คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้อาตมาเลิกเหล้าได้ คุณยายอาจารย์พูดไม่กี่คำ แต่คำพูดแค่นี้ของท่านทำให้เมื่อกลับมาถึง บ้าน เจ้าจอกกี้เอย เจ้าจอห์นนี่ วอคเกอร์ (Johnny Walker) ซึ่งก่อน กินมันเป็นจอห์นนี่ วอคเกอร์ แต่พอกินเสร็จแล้ว มันกลายเป็นจอนนี่ คลานเนอร์ คราวนี้คิดได้ไม่เอาอีกแล้ว ขว้างทิ้งเปรี้ยงลงไปเลย ตั้ง แต่นั้นไม่ได้หยิบกันอีกเลย ความจริงก่อนหน้านั้นก็มีเรื่องที่ต่ำๆ ว่าจะเลิกอยู่แล้วเหมือน กัน คือเมื่อวันเกิดอาจารย์ที่เคารพรักมากคนหนึ่ง ก็ไปเลี้ยงกันที่บ้าน อาจารย์ ในมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เลี้ยงกันพักหนึ่งอาจารย์เมา ขอตัวพัก ก็เลยพาพรรคพวกไปเที่ยวต่อ ไปเลี้ยงกันในบาร์ ก็ไม่ได้ตั้ง ใจจะไปมีเรื่องมีราวกับใคร แต่ว่าไปนั่งกินเหล้าต่อนั่นแหละ สักสี่ทุ่ม ยังจำได้ ก็นั่งกินกับพรรคพวกอยู่สี่ห้าคน พอประมาณสักห้าทุ่ม เกือบ เที่ยงคืนก็มีพาร์ทเนอร์คนหนึ่ง ถูกรังแกถูกลวนลามหนีมาจากโต๊ะอื่น มาขอนั่งด้วยก็ไม่ว่าอะไร อยากนั่งก็นั่งไป อยากกินอะไรก็หยิบกินไปเถอะ ไม่ว่า เราก็คุยเฮๆ กันไปตามประสาขี้เมา พอตีหนึ่งบาร์เลิก เจ้าวงโน้นที่ลวนลามพาร์ทเนอร์เขาก็ลุกขึ้น แต่มารู้ทีหลังนะว่าเขาเป็นคนคุมบาร์ เขาลุกขึ้นมา ก็พูดเปรยๆ “อ้ว พระภาวนาวิริยคุณ 78 (เผด็จ ทั ต ต ชีโว)