การครองตนด้วยถ้อยคำที่ถูกต้อง : หน้า 55/118

การครองตน ๔) พูดถ้อยคำที่เป็นจริง แม้คำพูดของเราจะไพเราะ มี ประโยชน์ เต็มไปด้วยความปรารถนาดี แต่ถ้าไม่เป็นจริงแล้ว สู้ไม่พูด เสียดีกว่า เพราะเราเองจะกลายเป็นคนโกหก เป็นคนขาดศีล ซึ่งไม่ คุ้มกันเลย พูดให้คนอื่นได้ประโยชน์ไป แต่เราเสียประโยชน์ แบกนรก โดยใช่เหตุ หรืออย่างน้อยที่สุดก็เพาะนิสัยพูดไม่จริงขึ้นมา และเมื่อพูด ไม่จริงจนเคยชินมากเข้า ก็จะกลายเป็นคนที่ขาดความเชื่อมั่นใน ตนเอง เป็นคนหลงๆ ลืมๆ กะป้ากระเป๋อไปในที่สุด ๕) พูดถูกกาลเทศะ คือก่อนพูดต้องดูกาลเทศะให้ดี คนที่ พูดไม่ถูกเวลา ไม่ถูกสถานที่ อาจทำให้ตัวเองถึงตายได้ หรืออย่างน้อย ก็เป็นที่เกลียดชัง เช่น เตือนผู้ใหญ่ต่อหน้าธารกำนัล แม้จะพูดไพเราะ แค่ไหน ก็ถือว่าพูดผิดที่ แทนที่จะเป็นผลดีกลับกลายเป็นการฉีกหน้า หรือเตือนคนที่กำลังมีโทสะพลุ่งพล่าน มีอาวุธอยู่ในมือ เตือนคนผิด จังหวะอย่างนี้ จะกลายเป็นยื่นคอให้เขาเชือด การพูดจึงไม่ใช่เรื่องง่ายนัก ถ้าไม่รู้ว่าอะไรควรพูด อะไรไม่ควร พูด สู้นิ่งไว้ดีกว่า เหมือนโบราณว่าพูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง นะ ห ล ว ง พ่ อ 55 ต อ บ ปั ญ ห า