การครองตนและธรรมะของพระอรหันต์ : หน้า 38/118

การครองตน อ่านเจอเรื่องนี้เข้า ตายจริงอำนาจหิริโอตตัปปะนี่ทำให้พระภิกษุซึ่ง สำนึกตัว แล้วได้เป็นพระอรหันต์ในที่สุด เรื่องก็มีต่อไปว่า พอท่านเป็นพระอรหันต์แล้ว ตอนเช้าท่าน ก็สำรวจร่างกายของท่าน พบว่าเนื่องจากกลั้นอุจจาระ ปัสสาวะ อด ข้าวอดน้ำทุกอย่างสารพัดมา ๗ วัน ๗ คืน อวัยวะภายในทนไม่ไหว แล้ว เพราะเมื่อก่อนไม่เคยฝึกมาอย่างสม่ำเสมอ ร่างกายทนไม่ไหว ท่านรู้ตัวว่าจะมีอายุได้อีกวันเดียวเท่านั้นเอง พอเช้าขึ้นแทนที่จะออกไป บิณฑบาต ท่านกลับไปเคาะระฆังในวัด ระฆังนั้นมีกติกาว่าจะเคาะเฉพาะในกรณีที่มีการประชุมพระทั้ง วัด แต่พระอาคันตุกะรูปนี้เป็นแขกของวัด ไม่ควรมาเคาะระฆัง พระ ทั้งวัดมาเห็นเข้าก็ชักเคือง ก็ถามห้วนๆ ว่ามีธุระอะไร? ท่านก็ตอบอย่างพระอรหันต์ คือบอกว่า “ธุระใดในสังสาร วัฏฏ์นี้ข้าพเจ้าไม่มีอีกแล้ว จบหมดแล้ว” เป็นการบอกเป็นนัยว่า เป็นอรหันต์แล้วนั่นเอง แล้วท่านก็พูดต่อไปว่า “แต่พวกท่านทั้งหลายที่มาประชุม อยู่นี่มีธุระอะไร มีปัญหาข้อข้องใจในธรรมะข้อใด รีบถามมาเถอะ เพราะตัวของข้าพเจ้าเองมีสังขารอยู่ได้แค่วันนี้วันเดียว” ท่านให้ถามปัญหาจะรับตอบให้ พระทั้งวัดตอบว่าอย่างนี้ ตอบ ว่า “พระธรรมทั้งหลายก็เข้าใจดี ไม่มีอะไรสงสัย แต่สงสัยอยู่อย่างเดียว จะทำอย่างไรจึงจะมีแรงบันดาลใจ ยอมสละชีวิต ปฏิบัติธรรมอย่าง กับท่านได้บ้าง” พระอรหันต์นี้ตอบว่า ที่ทำได้อย่างนี้ก็เพราะด้วยอำนาจของ หิริโอตตัปปะ แล้วท่านก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง พระภาวนาวิริยคุณ 38 (เผด็จ ทั ต ต ชีโว)