การครองตนและการเข้าวัดตั้งแต่อายุยังน้อย : หน้า 106/118

การครองตน ๔๖. อยากเข้าวัดตั้งแต่เด็ก เริ่มตัดใจเข้าวัดเมื่ออายุ ๒๐ กว่า ย้อนนึกถึงเวลาที่ล่วงเลยมา แล้ว รู้สึกเสียดายยิ่งนัก มีปัญหาว่าจะทำอย่างไร ชาติหน้าจะได้เข้าวัดตั้งแต่อายุยังน้อย ? อยากจะเข้าวัดตั้งแต่อายุยังน้อย ก็ต้องปลูกฝังอุปนิสัยไว้ ตั้งแต่ตอนนี้ คือต้องมีความพอใจในการเข้าวัดเสียตั้งแต่เดี๋ยวนี้ ความพอใจไว้ให้มากเข้าๆ ผูก พูดง่ายๆ ปฏิบัติธรรมให้มาก คือทำทานให้มาก รักษาศีล ให้มาก นั่งสมาธิให้มาก หายใจเข้าออกนึกถึงแต่วัดพอทำอย่างนี้เคย แม้แต่จวนใกล้ตาย ใจก็เกาะอยู่กับเรื่องวัด เรื่อง ศาสนาจนหมดลม หายใจ ถ้าทำได้อย่างนี้ เวลามาเกิด ใจมันจะยังเกาะอยู่ แล้วก็จะเข้า วัดได้ตั้งแต่เด็กๆ สมัยพุทธกาลมีหลายท่านออกบวชตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เช่น พระ ทัพพมัลลบุตรออกบวชตั้งแต่อายุ ๗ ขวบ พอไม่นานก็เป็นพระอรหันต์ และเนื่องจากมีความรู้ความสามารถมาก มีความเชี่ยวชาญใน สมาธิมาก ท่านเลยทำประโยชน์ให้กับพระพุทธศาสนา ให้กับวัดพระเชตวันได้ มากมาย ท่านรับอาสาทำหน้าที่เป็นคนจัดดูแลเรื่องเสนาสนะ คือกุฏิ สงฆ์หรือที่อยู่ของสงฆ์ได้เรียบร้อย อย่างที่ใครๆ ก็คาดไม่ถึงว่า สามเณรอายุน้อยแค่นั้นจะทำได้ ในสมัยพุทธกาล วัดแต่ละวัดต้องรองรับพระภิกษุที่เดินทาง มาจากที่ต่างๆ จำนวนมากทั้งกลางวันและกลางคืน อย่างที่วัดพระ เชตวันนั้นพระทัพพมัลลบุตรต้องจัดกุฏิสำหรับพระเป็นพันๆ รูปทีเดียว ต้องดูแลกันมาก เรื่องโรงครัวท่านก็ต้องดูแล ท่านรับอาสาเอง พระภาวนาวิริยคุณ 106 (เผด็จ ทั ต ต ชีโว)