ข้อความต้นฉบับในหน้า
การครองตน
คือวันนั้นไปอ่านหนังสือเรื่องหิริโอตตัปปะ ท่านเล่าเป็นนิทาน
สั้นๆ เอาไว้ มีโยมคนหนึ่งในสมัยพุทธกาล เขาศรัทธาในพระพุทธศาสนา
มาก ก็เลยตั้งใจให้ทานรักษาศีลเรื่อยมา
มีอยู่วันหนึ่งเขาไปตักบาตร แต่กับข้าวของเขาไม่ค่อยจะ
ประณีต ไม่น่าถวายให้พระฉัน
เขาเลยมาปรึกษากับเมียว่า เอา
อย่างนี้ดีกว่า เอาลูกสาวไปทำงานกับเศรษฐี แล้วขอค่าแรงมาก่อน
เอามาซื้อของดีๆ ทำอาหาร ถวายพระ ทั้งเมียและลูกก็ยอม
พอได้เงินมาก็มาซื้อแม่วัวได้ตัวหนึ่ง ก็เอานมวัวนั่นแหละทำ
อาหารที่ประณีตถวายพระ ถวายทานครั้งนั้นแล้วเขาก็ชื่นใจของเขา
เรื่อยมาที่มีอาหารดีๆ ถวายพระ
୭
ผ่านไปได้หนึ่งปี เขานึกว่า เออ...ลูกสาวเราทำงานกับ
เศรษฐีครบ ๑ ปี แล้ว ยังไม่มีเงินไปไถ่ตัวมาเลย อย่ากระนั้นเลย เรา
ไปทำงานหาเงินไถ่ตัวลูกสาวดีกว่า ก็เดินทางเข้าไปในเมือง ทำงาน 9
ปี ได้เงินมาก็จะนำไปใช้คืนเศรษฐี จะได้เอาลูกสาวกลับคืน
ขณะที่เดินมากลางทาง ได้พบพระภิกษุรูปหนึ่ง พระภิกษุรูป
นั้นบวชมานานเป็นสิบพรรษาแล้วแต่ความประพฤติเรื่อยๆ เฉื่อยๆ
วันไหนอารมณ์ดีก็ทำภาวนา วันไหนขี้เกียจพอตกบ่ายก็พักผ่อน กลาง
คืนจำวัด กินๆ นอนๆ เสียเป็นส่วนใหญ่
พอวันนั้นโยมคนนี้ไปเจอพระรูปนั้นเข้า กำลังเดินทางลัดป่า
ไปทางเดียวกัน ก็เลยเดินคุยกับพระไปเรื่อยๆ
พอถึงเวลาเพล เอ้า....ตายจริง คิดว่าป่านี้คงเดินตัดทางไป
ได้ไม่ไกล ที่ไหนได้มาถึงมื้อเพลอยู่กลางป่า ในบาตรก็ไม่มีข้าวเลยเหมือน
กัน โยมคนนี้ก็ไม่ได้เตรียมข้าวปลาอาหารมาด้วย ไม่รู้จะทำอย่างไร
นึกว่าพระจะต้องอดฉันเพลแน่
ห ล ว ง พ่ อ 35
ตอบ ปั ญ ห า