การให้อภัยและการควบคุมอารมณ์ : หน้า 105/118

การครองตน ๔๕. ให้อภัย ไม่โกรธ หลวงพ่อคะ เราสามารถฝึกการให้อภัยได้อย่างไรคะ ? การที่คนเราจะให้อภัยคนอื่นได้มีความจำเป็นว่า จะต้องฝึกตัว ฝึกใจให้มีคุณสมบัติดังนี้ ๑. ตรีกระลึกถึงคุณความดีของเขาที่มีต่อเรา ให้ทบทวน ค้นหา มองดูทุกแง่ทุกมุม ไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ เพราะจะทำให้ใจ ของเราชื่นบานขึ้น ๒. คิดถึงความผิดพลาดที่แม้เราเองก็เคยทำกับเขา หรือ กับคนอื่นมาก่อนเหมือนกัน เพราะฉะนั้นถ้าเขาจะทำกับเราบ้างก็เป็น เรื่องที่น่าอภัย เพราะต่างก็ยังไม่หมดกิเลสด้วยกันทั้งนั้น โอกาส ผิดพลาดย่อมเกิดขึ้นได้ ๓. คำนึงถึงโทษของการผูกโกรธ ว่าจะทำให้เดือดร้อนด้วย กันทั้งสองฝ่าย อย่างน้อยก็ทำให้ใจขุ่นมัว ถึงกับยิ้มไม่ออก หรือรุ่ม ร้อนขัดเคืองใจ จนถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับ ๔. นึกถึงคุณของการให้อภัย โดยเฉพาะในข้อที่ว่า ผู้ฆ่าความ โกรธทิ้งเสียได้เท่านั้น จึงจะมีสิทธิ์นอนหลับเป็นสุข ดังพระพุทธพจน์ที่ ว่า “โกธ์ ฆตวา สุข เสติ ผู้ฆ่าความโกรธได้ ย่อมอยู่เป็นสุข” เมื่อหมั่นพิจารณาทบทวนถึงเหตุผลทั้ง ๔ ประการนี้เป็นประจำ ก็จะทำให้จิตใจของเราละเอียดอ่อน มีเมตตา สามารถให้อภัยแก่ผู้อื่น ได้ง่ายๆ แต่การที่ใครก็ตามจะสามารถตรองตามเหตุผลทั้ง ๔ ประการนี้ได้ มีความจำเป็นว่าจะต้องหมั่นนั่งสมาธิ แผ่เมตตาให้แก่ สรรพสัตว์ทั้งหลายเป็นประจำทุกคืนก่อนนอน ใจจึงจะกว้างขวางมี คุณภาพดีเยี่ยม พร้อมที่จะปะทะอารมณ์บูดเน่าของผู้อื่นได้ทุกรูปแบบ ห ล ว ง พ่ อ 105 ต อ บ ปั ญ ห า