บารมีและการทำหน้าที่กัลยาณมิตร DF 202 ทักษะการทำหน้าที่กัลยาณมิตร หน้า 62
หน้าที่ 62 / 127

สรุปเนื้อหา

การทำหน้าที่กัลยาณมิตรและสั่งสมบุญเป็นสิ่งสำคัญในพระพุทธศาสนา เพราะช่วยให้ชีวิตมีคุณค่าและสร้างบารมีที่สูงส่ง อีกทั้งทำให้สามารถเข้าถึงพระรัตนตรัยในตัว การมีบุญมากจะนำไปสู่ความพร้อมในทุกสภาพชีวิตและเกิดความสุข ที่เมื่อมีการสร้างบารมีอย่างเต็มที่ จะเป็นแสงสว่างให้กับโลกและผู้อื่น พวกเราต้องทุ่มเทในการสร้างบารมีร่วมกัน เพื่อให้ถึงจุดหมายที่สูงสุดในการดำเนินชีวิตและทำให้เกิดความสมปรารถนาได้.

หัวข้อประเด็น

-ความสำคัญของการทำบุญ
-การเป็นกัลยาณมิตร
-การสร้างบารมี
-การเข้าถึงพระรัตนตรัย
-คุณค่าของชีวิต

ข้อความต้นฉบับในหน้า

“เพราะว่าบุญควรจะทำให้มากๆ ทั้งทาน ทั้งศีล ทั้งภาวนา อีกทั้งหน้าที่ กัลยาณมิตรต้องทำให้มันครบถ้วนบริบูรณ์ เมื่อเราสั่งสมบุญกันเต็มที่แล้ว เราก็จะมี ความพร้อมอยู่ในตัว มันจะมีมหาปีติเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา พร้อมเสมอไม่ว่าจะ ละสังขารด้วยอาการใด ที่ไหนก็ไม่หวั่นไหวเพราะเรามีบุญเป็นที่พึ่ง ยิ่งเราเข้าถึง พระรัตนตรัยในตัวก็ยิ่งมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง พอถึงพระรัตนตรัยในตัวแล้วเรา จะเลือกเกิดในภพภูมิไหนก็ได้ในสุคติภพ ภพภูมิไหนก็ได้ เหมือนเศรษฐีมหาเศรษฐี ที่มีทรัพย์มาก จะไปอยู่ในสถานที่ที่สวยงามประณีตสะดวกสบายตรงไหนก็ได้ เราต้องหมั่นสั่งสมบุญ อย่าไปชะล่าใจว่า เราทำบุญมาตั้งเยอะแยะแล้ว ถ้าบุญ เราเยอะเราก็ต้องสมปรารถนาในทุกสิ่ง สมหวังดังใจ แต่บางครั้งเราก็สมหวัง บางครั้งเราก็ไม่สมหวัง บางครั้งชีวิตก็ราบรื่น บางครั้งมันก็ขลุกขลัก ก็เป็นเครื่อง บ่งชี้ว่าเรายังสั่งสมบุญมาไม่มาก อย่าไปคิดว่า เราทำกันมามากมายแล้ว” พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ ท่านให้ความสำคัญของการทำหน้าที่กัลยาณมิตรเป็น อย่างยิ่ง เพราะหน้าที่กัลยาณมิตร คือ การสร้างบารมีสั่งสมคุณงามความดีที่สูงส่ง และทำให้ชีวิตมีคุณค่า ต่อชาวโลก “การที่พวกเราได้ก้าวเข้ามาสู่เส้นทางธรรม เป็นนักสร้างบารมี และตั้งใจ จะมาเป็นนักรบแห่งกองทัพธรรมนี้ ถือว่า เป็นความตั้งใจที่ดีที่สุดแล้ว เป็นการ ตัดสินใจที่ถูกต้อง เพราะสิ่งนี้หรือภารกิจนี้ คืองานที่แท้จริงของเรา เราเกิดมาพร้อม กับภารกิจหน้าที่ที่จะต้องทำกันต่อไป ไม่มีถอยหลังกลับ ฉะนั้นให้รู้สึกเป็นเกียรติ มีปีติและภาคภูมิใจที่ได้รับหน้าที่นี้ เพราะหน้าที่อันยิ่งใหญ่นี้ เราต้องทำกันไปเป็น หมู่คณะจึงจะสำเร็จ ตราบใดที่เรายังไปไม่ถึงจุดหมาย คือ ที่สุดแห่งธรรม เราก็ จะต้องร่วมมือกันต่อไปสานใจกันให้เป็นหนึ่งทุ่มเทชีวิตจิตใจสร้างบารมีกันให้เต็มที่ บารมีของเราก็จะได้เต็มเปี่ยมบริบูรณ์ บำเพ็ญบารมีให้มากที่สุดเท่าที่เรายังมี เวลาของชีวิตเหลืออยู่ในโลกนี้” “การดำรงชีวิตอย่างนี้ ถือว่าเป็นชีวิตที่มีคุณค่าสมกับที่ได้เกิดมาเป็น มนุษย์ มาพบพระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย เพราะคุณค่าของชีวิตอยู่ตรงที่ ใครได้ทุ่มเทสร้างบารมีมากกว่ากัน ได้ปรับปรุงแก้ไขตนเอง ฝึกฝนอบรมตนเอง จนกระทั่งสามารถเข้าถึงพระรัตนตรัยภายในตัวได้แล้วก็ทำหน้าที่เป็นผู้ให้แสงสว่าง แก่โลก เป็นผู้นำบุญยอดกัลยาณมิตรนำพาเพื่อนมนุษย์ให้เข้าไปถึงจุดแห่งความ สมปรารถนาได้ ให้เขาได้เข้าถึงความสุขอันเกิดจากการได้เข้าถึงพระรัตนตรัย บทที่ 4 ทักษะการทำหน้าที่กัลยาณมิตร ทางจิตใจ DOU 53
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More