ทักษะการทำหน้าที่กัลยาณมิตรทางวาจา : หน้า 45/127

บทที่ 3 ทักษะการทำหน้าที่กัลยาณมิตรทางวาจา การทำหน้าที่กัลยาณมิตรทางวาจาในที่นี้หมายถึง การทำหน้าที่กัลยาณมิตรด้วยการใช้คำพูดและ คำแนะนำ แม้กระทั่งเป็นคำเตือนแก่เพื่อนมนุษย์ทั้งหลาย โดยตั้งอยู่บนความปรารถนาดีและความจริงใจ ต่อเพื่อนมนุษย์ นั่นคืออาศัยความเป็นกัลยาณมิตรหรือมิตรที่ดีด้วยการใช้คำพูดที่ดีงาม เพื่อแนะนำบุคคล ทั้งหลายให้รู้จักสิ่งที่มีประโยชน์และมีความประเสริฐต่อชีวิต อย่างไรก็ตามในการพูดนั้น เรื่องของมารยาท การพูด พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงธรรมเทศนาในเรื่องมารยาทการพูดที่ดีงาม เช่น บุคคลบางคนในโลกนี้ ไม่พูดวาจาที่เป็นเท็จไม่พูดวาจาอันทำความแตกร้าวไม่พูดวาจาส่อเสียด ไม่มุ่งเอาชนะกันด้วยการกล่าววาจา อันเกิดจากความแข่งดีกัน กล่าวแต่วาจาอันมีหลักฐานด้วยปัญญา กล่าวตามกาลอันสมควร 3.1 หลักการทำหน้าที่กัลยาณมิตรด้วยวาจา ในการทำหน้าที่กัลยาณมิตรนั้น ถึงแม้จะไม่ใช่นักพูดที่มีความชำนาญหรือเป็นนักบรรยายที่มี ประสบการณ์เชี่ยวชาญ เราจะต้องรู้จักวิธีการพูดและวิธีการสื่อสาร เพื่อนำเอาสิ่งที่ดีและความปรารถนา ดีภายในจิตใจของเรา ให้ผู้ที่เราไปทำหน้าที่กัลยาณมิตรนั้น รับทราบและเข้าใจในวัตถุประสงค์ของเรา ซึ่ง การจะฝึกฝนตนเองให้สามารถถ่ายทอดสิ่งที่ดีงามให้กับบุคคลทั้งหลายได้ทราบและนำไปประพฤติปฏิบัติให้เกิด คุณค่ากับชีวิตนั้น เราจะต้องเข้าใจถึงวิธีการพูดที่เหมาะสม ดังที่ได้ศึกษามาแล้วว่า ผู้ที่ไปทำหน้าที่กัลยาณมิตร นั้นมีหน้าที่สำคัญประดุจนักการทูต คือเป็นบุคคลที่จะเป็นสื่อนำความปรารถนาดีไปมอบให้กับบุคคลทั้งหลาย ซึ่งลักษณะของนักการทูตที่ดีนั้น มีดังนี้ 1. ยอมรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น ไม่ด่วนปฏิเสธ 2. เมื่อถึงคราวพูดก็สามารถทำให้ผู้อื่นฟัง 3. รู้จักกำหนดขอบเขตของการพูดให้กะทัดรัด 4. จำเนื้อความทั้งหมดที่จะพูด 5. เข้าใจเนื้อความทั้งหมดโดยละเอียดตามความเป็นจริง 6. ทำให้ผู้อื่นเข้าใจตามได้ สัมปสาทนียสูตร, ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค, มก. เล่ม 15 ข้อ 83 หน้า 196. 36 DOU ทักษะการทำหน้าที่กัลยาณมิตร