การสร้างบุญและการทำหน้าที่กัลยาณมิตร DF 202 ทักษะการทำหน้าที่กัลยาณมิตร หน้า 66
หน้าที่ 66 / 127

สรุปเนื้อหา

บทเรียนจากวัดพระธรรมกายเกี่ยวกับการทำบุญและการรักษาศีล 5 ถ่ายทอดประสบการณ์ที่สร้างความสุขและการค้นพบตนเอง การใช้คำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อเพื่อพัฒนาชีวิตและเป็นกัลยาณมิตรให้กับผู้อื่น จุดมุ่งหมายคือการทำให้คนรอบข้างมีความสุขเหมือนตนเอง ดิฉันมีความตั้งใจชวนทุกคนมาที่วัดเพื่อเข้าถึงความสุขที่แท้จริง

หัวข้อประเด็น

-การทำบุญ
-การรักษาศีล 5
-ความสุขจากวัดพระธรรมกาย
-การเป็นกัลยาณมิตร
-การถ่ายทอดความสุขให้ผู้อื่น

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ท่านกลับบอกว่า คุณทำบุญอย่างนี้แล้ว จะได้บุญตามมาอย่างไร แล้วเราก็ใช้ปัญญา ตรองตามคำที่ท่านบอกมาซึ่งปัญญานี้ก็ได้จากการนั่งสมาธิตามที่วัดนี้สอนมา แล้ว ก็มีความสุขด้วย ธรรมะที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านนำมาสอนก็ดีมาก ซึ่งดิฉันไม่ เคยได้ยินที่ไหนมาก่อน เช่น เรื่องศีล 5 บางวัดที่เคยไปทำบุญ เคยถามว่าทำไม ไม่เทศนาเรื่องการรักษาศีล 5 บ้าง พระท่านก็ตอบว่า ถ้าอาตมาเทศน์ให้เขาทราบว่า การทำผิดศีลข้อไหน จะได้ผลของบาปอย่างไร ก็เกรงว่าจะไม่มีคนมาทำบุญที่วัด แต่ว่าที่วัดพระธรรมกาย พระเดชพระคุณหลวงพ่อเทศน์ให้เห็นอย่างชัดเจนเลยว่า คุณทำผิดศีลข้อนี้ แล้วคุณจะได้รับผลอย่างไรในอนาคต จะตกนรกขุมไหน ทะลุ ปรุโปร่งหมด แต่ถ้าเราอยากมีชีวิตดีขึ้น สบายขึ้น และมีความสุขมากขึ้น ท่านก็ จะสอนให้เราตั้งเป้าหมายชีวิต ให้เรากำหนดรูปแบบชีวิตของเราเองด้วยการทำ ทาน การรักษาศีล การเจริญภาวนา ซึ่งดิฉันรู้สึกประทับใจและศรัทธาวัด และ พยายามที่จะปฏิบัติตามคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อเสมอมา เริ่มทำหน้าที่กัลยาณมิตรอยากให้คนรอบข้างมีความสุขเหมือนตน หลังจากที่แน่ใจว่าดิฉันชอบในคำสอนของวัดนี้ และไม่ได้หลงเพราะดื่ม น้ำอย่างที่คนเขาพูดกันมา ดิฉันจึงมาวัดอยู่เสมอๆ มีความรู้สึกว่า วัดนี้เหมือนวิมาน ของดิฉัน เพราะเดินอยู่ในวัดนี้ เจอแต่คนที่มีรอยยิ้ม แม้จะไม่เคยรู้จักกัน เขาก็ ยกมือไหว้เรา ทักทายเรา ยิ้มให้เรา ทำให้ดิฉันมีความสุขมากๆ แล้วจากจุดตรงนี้ ทำให้ดิฉันเริ่มคิดถึงอีกหลายๆ คน ที่หน้าตาหม่นหมอง อยากให้เขายิ้มเป็น อยากให้ เขามีความสุขใจ เหมือนเวลาที่ดิฉันมีความสุขอยู่ที่นี่ ก็เลยเริ่มไปชวนคนมาที่วัด พระธรรมกาย พอดิฉันสนทนากับใครก็ตาม แค่เอ่ยคำว่า วัดพระธรรมกาย พวกเขาจะไม่ สนทนากับดิฉัน บางคนเห็นหน้าดิฉันแล้วหลบเลย ดิฉันก็เลยเปลี่ยนจากสนทนา จากเรื่องวัดมาเป็นเรื่องตัวเอง เล่าเรื่องตัวเองให้เขาฟัง เพื่อเป็นอุทาหรณ์ให้เขาไว้ คิด เล่าเรื่องความสุขที่ดิฉันได้รับจากวัด และเวลาพูดถึงความสุข ก็จะทำให้ ดิฉันมีหน้าตาที่ยิ้มแย้มแจ่มใส ดวงตาก็เป็นประกายออกมา ทำให้คนที่รับฟัง ก็พลอยยิ้มไปด้วย และดิฉันได้รับคำสอนอะไรจากวัด จะนำคำสอนจากวัดไปใช้ ในชีวิตประจำวัน ยกตัวอย่างเช่น พระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตชีโว ท่านเทศน์ เรื่องทานอาหารแล้วมักง่ายไม่ล้างจาน ปล่อยทิ้งไว้ให้มดขึ้น พอจะไปเอาไปล้าง บทที่ 4 ทักษะการทำหน้าที่กัลยาณมิตร ทางจิตใจ DOU 57
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More