การฝึกสมาธิเพื่อการเข้าถึงธรรมกาย : หน้า 48/117

3.2 การฝึกสมาธิเพื่อการเข้าถึงธรรมกาย การฝึกสมาธิเพื่อการเข้าถึงพระธรรมกายนี้เป็นรูปแบบการฝึกสมาธิในพระพุทธศาสนาที่ได้สูญหาย ไป เมื่อ 500 ปีหลังพุทธปรินิพพาน ซึ่งพระมงคลเทพมุนี หลวงพ่อวัดปากน้ำ(สด จนฺทสโร) ได้ค้นพบด้วย การนั่งสมาธิในปี พ.ศ. 2460 ณ วัดโบสถ์ (บน) บางคูเวียง แล้วท่านก็ได้ศึกษาจากการปฏิบัติอย่างเชี่ยวชาญ จนพบว่า ในกลางกายของมนุษย์ทุกคน มีพระรัตนตรัยอยู่ภายใน คือ พุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ พุทธรัตนะ ก็คือ ธรรมกาย หรือกายที่เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานแล้ว ที่มีอยู่ภายในตัวมนุษย์ทุกคน ซึ่งมีหลักฐานที่เป็นคำสอนปรากฏในพระไตรปิฎก ทั้งฉบับของเถรวาท มหายาน วัชรยาน เพียงแต่ใน พระไตรปิฎกไม่ได้กล่าวไว้อย่างละเอียดว่า ธรรมกายมีลักษณะเป็นอย่างไร จนกระทั่งหลวงปู่วัดปากน้ำ ท่านได้เข้าถึง แล้วกล่าวว่า ธรรมกายมีลักษณะคล้ายๆ กับพระพุทธรูปหรือพระพุทธปฏิมากรที่จำลองออกมา แต่งดงามกว่า เป็นพระแก้วใสบริสุทธิ์ มีเกตุดอกบัวตูม ประกอบด้วยลักษณะมหาบุรุษครบถ้วนทุกประการ การจะรู้เรื่องราวเกี่ยวกับพระธรรมกายที่มีอยู่ภายใน จะรู้ได้ต่อเมื่อเข้าถึง เข้าถึงแล้วก็ไปรู้ไปเห็น ด้วยวิธีการวางใจมาหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 อันเป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางสายกลางที่จะนำไป สู่อายตนนิพพาน วิธีการที่จะทำให้ใจหยุดนิ่งตรงฐานที่ 7 มีหลายวิธี แต่ย่อลงมาเหลือเพียงแค่ 40 วิธี ที่มีปรากฏ ในคัมภีร์วิสุทธิมรรค จะเลือกวิธีไหนก็ได้ ที่จะฝึกใจให้หยุดนิ่ง เช่น เราจะเริ่มต้นจากการพิจารณาซากศพ (อสุภะ) หรือกำหนดลมหายใจเข้าภาวนา “พุท” หายใจออกภาวนา“โธ” อย่างที่เรียกว่า อานาปานสติ หรือทำใจนิ่งๆเฉยๆไม่คิดอะไรก็ได้ หรือบางคนระลึกถึงศีลที่ตนรักษาได้บริสุทธิ์บริบูรณ์ ไม่ว่าจะใช้วิธีใดก็ตาม เมื่อปฏิบัติไปเรื่อยๆ พอใจสบาย ใจหยุดถูกส่วนเข้า ก็หล่นวูบเข้าไปสู่ภายใน พบดวงธรรมภายใน ถ้า ดำเนินจิตไปเรื่อยๆ ก็จะเข้าถึงพระรัตนตรัยเช่นเดียวกัน เพราะฉะนั้นวิธีที่จะเข้าถึงพระรัตนตรัยนั้นมีหลายวิธี แต่ทุกวิธีมีอารมณ์เดียว คือ ต้องมีอารมณ์ดี อารมณ์สบาย แล้วก็ต้องหยุดนิ่งใจที่ปกติชอบแวบไปแวบมา กลับมาหยุดนิ่งอยู่ภายใน พอหยุดถูกส่วนก็จะเข้าถึงพระธรรมกายในที่สุด 3.2.1 วิธีการฝึกสมาธิเบื้องต้น ขั้นตอนการปฏิบัติในเบื้องต้น มีดังต่อไปนี้ กราบบูชาพระรัตนตรัย สมาทานศีลห้า หรือศีลแปด และระลึกถึงความดี ที่ได้กระทำมาทั้งหมด จนใจเต็มเปี่ยมไปด้วยคุณงามความดีล้วนๆ แล้วนั่งขัดสมาธิ เท้าขวาทับเท้าซ้าย มือขวาทับมือซ้าย นิ้วชี้ขวาจรดหัวแม่มือซ้าย นั่งให้อยู่ในจังหวะพอดี หลับตาพอสบาย แล้วตั้งใจมั่น วางอารมณ์สบาย สร้างความรู้สึกให้พร้อมทั้งกายและใจ ว่ากำลังจะเข้าไปสู่ภาวะแห่งความสงบสบายอย่างยิ่ง 1 วิชัย เพียรภักดีสกุล, ธรรมกาย โดย พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร), (กรุงเทพมหานคร : ม.ป.ท., 2540), หน้า 5. บ ท ที่ 3 รู ป แ บ บ ข อ ง ก า ร ฝึ ก ส ม า ธิ DOU 35