ข้อความต้นฉบับในหน้า
รวมนพระธรรมเทคน ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชบูลย์ ธมฺมโชติ)
10
ด้วยความที่ท่านใจใจกว้างคิด และทุ่มเทให้กับงานพระศาสนาอย่างเต็มที่ เทวดาที่สิงสถิตอยู่ที่ชุมประตูบ้าน กลัวว่าทรัพย์สมบัตของท่านเศรษฐีจะหมด จึงคอยหาโอกาสพูดให้ท่านเลิกไปวัด เลิกถวายทานแด่พระสัมมา- สัมพุทธเจ้า เพื่อญในช่วงนั้น สมบัตของท่านเศรษฐีเกิด ขาดมือ เนื่องจากการค้าขายไม่ค่อยดี เงินทองที่เพื่อนยืมไปก็ไม่ได้คืน ทรัพย์ที่ฝังไว้ร่มลงก็ถูกน้ำท่วมหายไป ท่านเศรษฐีจึงยากจนลง แต่ท่านก็ยังตั้งใจถวายทานไม่เคยขาดเลย แม้จะมีเพียงน้ำต้มผักดองกับข้าวปลายเกรียน ท่านก็ยังคงทำทานอย่างสม่ำเสมอ
เทวดาได้โอกาสจึงเข้าไปในบ้าน แล้วปรากฏกาย สว่างไสวอยู่ต่อหน้าท่านเศรษฐี และพูดเตือนว่า
“ท่านเศรษฐี ท่านอย่าได้ทำทานอีกต่อไปเลย ตั้งแต่เข้าวัดมา ก็มีแต่ยากจนลง กลับไม่ได้อะไรเลย ท่าน ควรหนกลับมาเร่งรีบทำธุรกิจของท่านต่อ เพื่อจะได้ทรัพย์สมบัติกลับคืนมาบ้าง จงเลิกทำบุญเสียเถอะ”
เมื่อเศรษฐีได้ฟังดังนั้น แทนที่จะเชื่อฟังคำของเทวดา กลับกล่าวว่า “เทวดาพาล ท่านเป็นถึงเทวดา ทำไม มาอบให้เราเลิกทำบุญ ท่านจงออกไปจากบ้านของเราเสีย เถิด เรายอมเลิกทำบุญเป็นอันขาด”