ความเบิกบานใจและการหลุดพ้นจากทุกข์ : หน้า 29/99

รวมพระธรรมเทคนิค ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย) 29 ความเบิกบานใจ ซึ่งมีอยู่ภายในตัวของเราทุกๆ คน หากทุกคนเข้าสู่สภาวะอันสูงสุดนี้ได้เมื่อใด ความ ทุกข์ทั้งหลายก็จะดับไปเมื่อฉนั้น จะเข้าสู่ความสุขที่แท้จริง เป็นบรมสุข คือสุขอย่างยิ่ง เป็นสุขล้นๆ ไม่มีทุกข์เจือ ปนเลย ชีวิตของเราทุกคนที่เกิดมา ล้วนเกิดมาเพื่อแสวงหา ความสุขที่แท้จริงทั้งสิ้น (นำังสมาธิ) พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนให้เราทำใจให้ปลอด โปร่ง ว่างเปล่าจากเครื่องกังวล ไม่ให้ติดมันในสิ่งทั้ง หลายทั้งปวง จะเป็นคน สัตว์ ที่ สิ่งของ จะเป็นสิ่งมีชีวิต หรือไม่มีตาม เพราะสิ่งเหล่านี้ไม่เที่ยง มีการเปลี่ยนแปลง ตลอดเวลา เป็นทุกข์ และไม่ใช่ของเรา เพราะบังคับ บัญชาไม่ได้ ควบคุมไม่ได้ คิดอย่างนี้แล้ว ใจของเราจะ คลายความยึดมั่นถือมั่นในสิ่งเหล่านี้ เมื่อคลายแล้วจะได้อะไร คลายแล้วมันก็หลุด เมื่อหลุดพ้น จิตก็อิสสุทธิ์ เมื่ออิสสุทธิ์ก็หยุดนั่ง ใจ หยุดนิ่งกลับไปสู่ที่ตั้งดังเดิมในปริมาณของใจ แล้วจะ มุ่งเข้าไปหาสภะ แน่นเข้าไปหาสิ่งที่เป็นอมตะ พุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังขารสันติ