พระธรรมเทศนาและความสำคัญของทาน : หน้า 74/99

รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาณาวิสุทธิ (โชฎูลย์ ธมฺมโชติ) 74 "ข้าพระองค์ได้ถวายทานแต่ทักษิณาโยมบุคคล ดูหวานพิชชแม่เล็กน้อยในเนื้อนาดี ผลย้อมองงามโพบลัย" และเพื่อจะประกาศความสำคัญของทักษิณโยมบุคคล จึงกราบทูลต่อไปว่า "พิชแม่จำนวนมาก ที่บุคคลวกลงในนาดอน ผลย่อมไม่ไพบูลย์ ชาวนาเองก็ไม่ปลื้มใจ ฉันใด ทานแม่มีจำนวนมากที่บุคคลให้แล้วในผู้กิศผลย่อมไม่ไพบูลย์ ทายกก็ไม่ปลื้มใจ ฉันนั้น ส่วนพิชแม่จำนวนหย่น ที่ว่านแล้วในนาดี ย่อมมีผลอันไพบูลย์ ชาวานักลาบปลื้ม ฉันใด ทานเล็กน้อยที่บุคคลทำในเนื้อนาบญ ในท่านผู้กิศีล มีคุณธรรมที่นั่นคงหย่อมอำนวยผลอันไพบูลย์ และยังใจของผู้ให้ ให้ชื่นชมยินดีฉันนั้น" ทำไมอินททเทพพุทธจริงพูดอย่างนี้ เพราะเมื่อครั้งที่เป็นมนุษย์ เขาได้ถวายข้าวเพียงทัพพีเดียวแต่พระอรหันตสาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บุญนี้อ้อมมีผลมากกว่าทานที่องค์พระพุทธเคยทำแล้วในอดีต ชาติ คือได้ถ่าเตาไฟหวูข้าวเป็นแถวยาว ๑๒ โยชน์ เพื่อบำบัดในทุกๆ วันแก่นกธรรมดาทั่วไปถึง ๑๐,๐๐๐ ปี เมื่ออินททเทพบุตรราบบุญแล้ว พระบรมศาสดา