รวมพระธรรมเทนะ ๒: พระราชวาณาวิสุทธิ์ : หน้า 21/99

รวมพระธรรมเทนะ ๒ : พระราชวาณาวิสุทธิ์ (ไชบูลย์ ธมฺมโชโย) 21 ขณะเดียวกันฝน ก็เทกระหน่ำ เด็กทั้ง ๒ คนต่างส่งเสียงร้องให้กันจ้าละหวั่น ท่ามกลางสายฝนที่ตกอย่างหนักอยู่บนนั่น นางได้คุกเข่า พร้อมกับใช้มือทั้ง ๒ ข้าง ค้ำลงบนพื้นดิน เพื่อกำ่งฝนให้ลูกทั้งสองคนพอรอดพ้นจากสายฝนไปได้บ้าง ครั้นรุ่งเช้านางจึงได้พาลูกทั้งสองกระเหินไปตามหาสามี จนพบศพสามีที่จมปลวก นางได้แต่เสียใจ ร้องห่มร้องให้คร่ำครวญถึงสามี ขณะทีใจยังไม่คลายโศก นางได้ออกเดินทางเพื่อจะกลับไปบ้านเกิด จึงจูงลูกชายคนโต และอุ้มลูกชายคนเล็กที่ยังเป็นทารกอยู่ เดินไปจนถึงฝั่งแม่น้ำ นางพาลูกข้ามไปทีละคน อุ้มลูกคนเล็กเดินฝ่ากระแส น้ำไปบางน ใบไม่ที่ร่วมฝั่งตรงข้าม แล้วเดินกลับมา เพื่อจะรับลูกอีกคนหนึ่ง เมื่อเดินฝากระแส น้ำไปได้ครึ่งทาง มีเหยี่ยวตัวหนึ่งเห็นการตัวแดง ๆ คิดว่าเป็นชิ้นเนื้อ เลโผล่มาโฉบเอาทารกไป นางตกใจเป็นอย่างยิ่ง จึงร้องตะโกนและปรบมือขับไล่ด้วยเสียงอันดัง ลูกชายคนโตเห็นอาการเช่นนั้นของนางแต่ไกล นึกว่าแมกวักมือเรียก จึงเดินลงมาในแม่น้ำ และลูกกระ-