พระธรรมเทศนา ๒ : ความสำคัญของการทำบุญ : หน้า 84/99

รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ (ไชยบูลย์ ธมฺมโชโต) 84 มาดี ส่วนท่าน ยกจนอยู่เช่นนี้ เพราะไม่ค่อยให้ทาน จง ริบทำบุญเกิด" มหาทุคคตะ แม้จุนทรัพย์ แต่ไม่จนปัญญา ในวัน นั้นบุญเก่าตามมาทัน ส่งผลให้เกิดปัญญาได้คิดว่าว่า “ที่เรา ยากจนอยู่ทุกวันนี้ ก็เพราะความตระหนี่ของเราแท้ ๆ ที่ ไม่มีเพราะไม่ได้ทำมา ดังนั้น วันนี้เราจะต้องทำบุญใหญ่ให้ ได้” เขาจึงตัดสินใจรับเลี้ยงพระกิญ ๑ รูป วันนี้ทั้งวัน เขาและภรรยาได้ช่วยกันรับจ้างทำงาน ที่บ้านเศรษฐี เพื่อหาเงินมาซื้อภัตตาหารเลี้ยงพระ ท่าน เศรษฐีรู้เข้าก็เกิดความเลื่อมใส จึงให้ค่าแรงเพิ่มเป็นสองเท่า ใจของคนเรานั้นเมื่อคิดที่จะให้ ก็จะยิ่งได้กลับคืนมา ยิ่งให้ ก็ยิ่งได้ ครั้นรุ่งเช้า ปรากฏว่าบรรทัดที่มาชวนเขาทำบุญ ลิมดชื่อของเขาไว้ มหาทุคคตะจึงไม่มีพระมารับภัตตาหาร เมื่อไม่ได้พระกิญที่จะเป็นเนื้อนาบุญให้ เขารู้สึก เสียวใจเป็นอย่างยิ่ง เสมือนหัวใจถูกแทงด้วยหอกอันคมกริบ เขาทรุดกายลงกอดเข่า ร้องให้ วิจารบขนขพระสักรูป หนึ่งจากเจ้าภาพทั้งหลาย คนเหล่านั้นเห็นอาการเศร้าโศก ของมหาทุคคตะ ต่างรู้สึกสงสาร พากันติเตียนผู้ชักชวนเขา ทำบุญว่า ท่าน