ข้อความต้นฉบับในหน้า
รวมหัธรรมนเถศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมโชโต)
95
เมื่อถึงยอดเขา โจรก็หัวเราะ บอกกับธิดาเศรษฐีว่า “ฉันพาเธอมา เพื่อจะฆ่าเธอ แล้วเอาเครื่องระดับไป”
ครัชรู้ความจริงว่ามาสมต้องการฆ่า แล้วชิงเครื่องประดับ นางจึงใช้ปัญญา หลอกให้โจรตายใจ ด้วยการทำทีเป็นร้องไห้คร่ำครวญอาลัยรัก และขอแสดงความอาลัยต่อเขาเป็นครั้งสุดท้าย ด้วยการเวียนประทักษิณสามรอบ และนางได้โอบทกโจรอยู่ข้างหลัง ทำทีเป็นร้องไห้เสียใจ เมื่อโจรเผลอ นางก็ผลักโจรตกเหวลงไปตายให้สุด
ครั้นโจรผู้เป็นสามีตายไปแล้ว นางเองละอายใจที่จะกลับบ้าน เพราะเกรงว่าจะถูกดำเนินตำหนิ จึงตัดสินใจอดเครื่องประดับทิ้ง แล้วหนีไปบวชอยู่ในสำนักของปริพาชกแห่งหนึ่ง
คุณทูลเกล้เป็นคนมีสติปัญญาหลักแหลม บวชแล้วไม่นานก็เรียนสำเร็จจบความรู้ของพวกปริพาชก ซึ่งมีวิชา “วาทะพันหนึ่ง” เป็นวิชาว่าด้วยการถามตอบปัญหา ครั้นเห็นว่าไม่มีความรู้อะไรเพิ่มเติม นางจึงออกเดินทางไปตามสถานที่ต่างๆ เพื่อแสดงหาความรู้ต่อไป
เมื่อเดินทางไปถึงหมู่บ้านหรือถิ่นแห่งใด นางจะก่อกองทรายไว้ที่ปากทางเข้าหมู่บ้านนั้นๆ แล้วปักกิ่งไม้หว้าไว้บนกองทรายเป็นเชิงท้าทายว่า “ผู้ใดสามารถตอบ