การทำสมาธิและการภาวนา : หน้า 80/99

รวบพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชบูลย์ ธมฺมโชโต) 80 ขนสมบัติข้ามชาติ (วันพุธที่ 30 ธันวาคม พุทธศักราช 2554) บัดนี้ถึงเวลาธรรมกาย ซึ่งเป็นช่วงเวลอันทรงคุณค่า ที่เราจะได้เจริญสมาธิภาวนา เพื่อกลั่นกาย วาจา ใจของเราให้สะอาดบริสุทธิ์ เหมาะสมที่จะรองรับพระรัตนตรัย ซึ่งเป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดของพวกเราทั้งหลาย สิ่งอื่นที่จะเป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงกว่านี้ ไม่มีอีกแล้ว จิตใจเป็นศูนย์รวมของความรู้สึกนึกคิด ทั้งมวล เป็นแหล่งกำพูดและการกระทำทั้งหลาย ปกติใจของคนเรานั้นจะใสสะอาดบริสุทธิ์ แต่เมื่อมีกิเลส คือ โลภะ โทสะ โมหะเข้ามาครอบงำ ใจดวงนั้นก็จะเศร้าหมอง ไม่ผ่องใส เปรียบเสมือนน้ำ ซึ่งมีปกติใสสะอาด แต่ขุ่นมัวไปเพราะมีสิ่งเจือปน ถ้าหากให้้น้ำกลับใสดังเดิม ต้องทำให้สิ่งเจือปนอยู่มันตกตะกอนเสียก่อน ใจของเราก็เช่นเดียวกัน ถ้าหากจะให้บริสุทธิ์ผ่องใส ต้องมั่นเจริญภาวนา ทำใจให้หยุดนิ่ง