ข้อความต้นฉบับในหน้า
รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมโชโย)
19
จบชีวิตลงในวัยหนุ่มสาว บางคนจบชีวิตในวัยชรา
เพราะฉะนั้นเราต้องมั่นเตือนสติตัวเองบ่อยๆ
เพื่อความเป็นผู้ไม่ประมาทในชีวิต จงมองสังขารร่างกาย
เหมือนหยาดน้ำค้างบนปลายยอดหญ้า ที่ตั้งอยู่ได้ไม่นาน
ในไม่ช้าก็ต้องเหือดแห้งไป ชีวิตเราก็ต้องเสื่อมสลายไปใน
ที่สุดเช่นนั้น
เราเองไม่อาจรู้ได้ว่าความตายจะมาถึงเราเมื่อไร
เพราะชีวิตนี้เป็นของน้อยนิด ควรรีบเร่งทำความเพียร สร้าง
ความดีสิ่งสมบูรมียิ่งๆ ขึ้นไป เพื่อชีวิตของเราจะได้ปลอด
ภัย แม้ประสบทุกข์ใหญ่หลวง เรายอมจะสามารถ ผ่าน
พันไปได้ ด้วยบุญบารมีที่ส่งสมมาดีแล้ว
ในสมัยพุทธกาล มีลูกสาวเศรษฐีท่านหนึ่งในเมือง
สาวติ มีรูปงามสวยงามมาก บิดามารดาเลี้ยงดูเป็นอย่าง
ดี ให้อยู่บนปราสาทชั้นที่ 7 มดไม่ให้ไต้ ไรไม่ให้ตอม
ต่อมานางไปชอบพอกับคนใชของตัวเอง แล้วพา
กันหนีออกจาก บ้านไปอยู่ในป่า ไม่นานนางก็ได้ตั้งครรภ์
ตามธรรมเนียมในสมัยโบราณนั้น ผู้ที่จะคลอดบุตรต้อง
กลับมาคลอดที่บ้าน นางจึงขออนุญาตสามี ขอกลับไปคลอด
ที่บ้านของนาง แต่สามีไม่ยอม เพราะกลัวจะถูกพ่อของ
นางลงโทษ