พระธรรมเทคนิค ๒ : การฝึกฝนใจด้วยการเจริญภาวนา : หน้า 18/99

รวมพระธรรมเทคนิค ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ (ไชยบูลย์ ธรรมโมชัย) 18 การฝึกฝนใจหยุดนิ่ง ด้วยการเจริญภาวนา ทรงทำอย่างนี้ทุกทุกชาติ จนบารมีของพระองค์เต็มเปี่ยมบริบูรณ์ ได้ตรัสรู้เป็นพระอรหันต์สัมมาสัมพุทธเจ้า และเป็นพระบรมครูของโลกได้ในที่สุด (นำ้งสัมภิ) พระพุทธองค์ทรงเปรียบชีวิตของสรรพสัตว์ว่าหลายว่า "หยดน้ำค้างบนปลายยอดหย่า ยามต้องแสงอาทิตย์อาทิตย์อุทัย ยอมเหือดแห้งหายไป ตั้งอยู่ไม่นาน ฉันใดชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย ย่อมถูกความแก่ ความเจ็บ และความตายเผาล้างไป ตั้งอยู่ไม่นาน ฉันนั้น" ชีวิตของสรรพสัตว์ทั้งหลายในโลกนี้ ล้วนมีความตายเป็นที่สุด ไม่มีใครเลยที่จะเอาชนะพญามัจจุราชได้ พอแรกสิมาตาขึ้นดูโลก ชีวิตก็บายหน้าไปหามฤตยู เหมือนดวงอาทิตย์เมื่อโผล่พันขอบฟ้า แล้วก็เมฆหน้าสู่ดงาม แต่ความสั้นยาวของชีวิตแต่ละคนนั้นไม่เท่ากัน เพราะความตายไม่มีเครื่องหมาย ไม่มีสัญญาณบอกหรือเตือนว่า ชีวิตเราจะดับลงในวันใด เหมือนดวงประทิบนั่งอยู่กลางสายลม บางคนจบชีวิตลงในวัยเด็ก บางคน