พระธรรมเทศนา 2 โดย พระราชภาวนาวิสุติโก : หน้า 11/99

รวบพระธรรมเทศนา 2 : พระราชภาวนาวิสุติโก (ไชยนุลย์ ธมฺมโชโต) 11 เมื่อถูกเศรษฐีขับไล่เช่นนั้น เทวดาจึงไม่มีวนามอยู่ เพราะตัวเองมีบุญน้อย ด้วยความลำบากผิด จึงได้ไปขอร้องให้เทวดาชั้นต่างๆ มาช่วยพูดเพื่อให้เศรษฐีถูกโทษให้ แต่เทวดาเหล่านั้นก็ไม่สามารถช่วยได้ พระอินทร์ได้แนะวิธีว่า ถ้าอยากให้เศรษฐีถูกโทษให้ต้องไปทวงหนี้มาคืนให้ท่านเศรษฐี แล้วไปเอาทรัพย์ที่ถูกน้ำพัดพาไปกลับคืนมา นอกจากนี้ยังมีสมบัติอยู่ได้ทะเลอิทธิ มากมาย ให้ไปขวน่าให้เศรษฐีได้ทำบุญต่อ แล้วเศรษฐีจะยกโทษให้ เทวดานั้นจึงทำตามที่พระอินทร์แนะนําอย่างแล้วกลับมาบอกท่านเศรษฐี พร้อมทั้งขอให้ยกโทษแก่ตนด้วย เพราะที่พูดไปเช่นนั้นก็ด้วยความเป็นห่วงท่านเศรษฐี ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีถูกโทษให้ เทวดาจึงได้มีมีวิมาณอยู่ตามเดิม เมื่อพระบรมศาสดาทรงทราบเรื่องราว พระองค์ได้ตรัสชมเชยท่านเศรษฐีว่า “ทำถูกต้องแล้ว” พร้อมเป็นยอดนักสร้างบารมีจริงๆ แม้จะทำทานเพียงน้ำต้ม ผักดองกับข้าวปลายเกือกก็ได้บุญมาก เพราะด้วยจิตเลื่อมใสในพระรัตนตรัย ทักขิณาทานชื่อว่ามีผลมาก