พระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ รวมพระธรรมเทศนา ๒ หน้า 71
หน้าที่ 71 / 99

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงการเจริญภาวนาและการทำสมาธิซึ่งเป็นเหตุให้จิตใจสะอาดบริสุทธิ์ ช่วยให้เราหลุดพ้นจากกิเลสและมีความสุข โดยการให้เป็นพื้นฐานของความดีในมนุษยชาติ พระพุทธองค์ได้ส่งเสริมการให้เป็นคุณธรรมที่สำคัญในการสร้างชีวิตที่ดีและมีความหมาย ทั้งนี้ยังมีอานิสงส์ต่อการเข้าสู่พระนิพพานในอนาคต.

หัวข้อประเด็น

-การเจริญสมาธิ
-การให้ในพระพุทธศาสนา
-ความหมายของการให้
-คุณธรรมในชีวิตประจำวัน
-อานิสงส์ของการทำสมาธิ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชบูลย์ ธมฺมโชโต) 71 เมื่อเราเจริญภาวนาในกระทั่งใจหยุดนิ่งหยั่งลง ศูนย์กลางกาย อันเป็นแหล่งแห่งความสะอาดบริสุทธิ์ใจของ เราจะผ่องใส เป็นเหตุแห่งความสุขและความสำเร็จทั้งมวล และยังช่วยให้เราสามารถรอดพ้นจากกิเลสทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นภัยในอบาย หรือภัยในสังสารวัฏ สิ่งเหล่านี้เป็นอานิสงส์ของการเจริญสมาธิวาวนา ที่เราจะได้รับไปทุก ภพลทุกชาติตราบกระทั่งเข้าสู่พระนิพพาน (นำ้นั่งสมาธิ) พระพุทธองค์ได้ตรัสไว้ใน พุทธวจนวรรณนา ใน ทุทธกนิยาย ธรรมบท ว่า "บุคคลให้ทนในเขตได้แล้วมีผลมาก พึ่งเลือก ให้ทนในเขตนั้น พระสุตตตระสรรคเสนาะการเลือกให้ ทนที่บุคคลให้แล้วในทักขิไยยบุคคลทั้งหลาย ยอดมีผลมาก เหมือนพึพี่ที่ว่านงไสนดี ฉะนั้น" ทาน หมายถึง การให้ การสงเคราะห์ช่วยเหลือ แบ่งปันกันและกัน เป็นเรื่องดีงาม เพราะการให้เป็นคุณธรรม ที่เกื้อกูลระหว่างชีวิตต่อชีวิต เป็นพื้นฐานความดีของมนุษย- ชาติ เป็นการสร้างความดีที่ง่ายที่สุด แต่ส่งผลดีให้แก่ชีวิต เรามากมาย พระพุทธองค์ทรงสรรเสริญการให้ คือก่อน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More