ข้อความต้นฉบับในหน้า
รวมพระธรรมเทคนิค ๒ : พระราชวาณาวิสุทธิ (ไชยมูลย์ ธรรมะโชติ)
34
กายธรรมพระโสดาก็เป็นตน กายธรรมพระโสดาละเอียด ก็เป็นตน กายธรรมพระสกัดาทาก็เป็นตน กายธรรมพระสกัดาทาละเอียดก็เป็นตน กายธรรมพระอนาคาตก็เป็นตน กายธรรมพระอนาคาตละเอียดก็เป็นตน กายธรรมพระอรหัต ก็เป็นตน กายธรรมพระอรหัตละเอียดก็เป็นตน
ทั้งหมด ๑๐ กายนี้เป็นตนโดยอินฺทิติ ไม่ใช่ตนโดยสมมติ เป็นตนที่หลุดพ้นออกไปจากภพแล้ว ตอนนี้แหละเป็นเกาะเป็นที่พึ่งที่แท้จริง
เราลองนึกถึงคนที่เล่นเรือไปกลางมหาสมุทร แล้วเผือกเรือเกิดล่ม ทุกคนต่างลวยคอยอยู่ในมหาสมุทร อะไรลอยผ่านมาก็全ไว้หมด เพราะปรารถนาจะมีที่ยึดที่เกาะ ยิ่งถ้าหากว่ายน้ำไป จนกระทั่งพบเกาะกลางมหาสมุทรเข้า ก็ถึงชื่นอกชื่นใจ รีบขึ้นบนเกาะนั้นโดยเร็วพลัน ที่เดียว เพราะได้เกาะ ได้ที่อาศัยแล้ว ไม่อย่างนั้นจะต้องว่ายน้ำหิดเหื่ออยู่ในมหาสมุทรแทบขาดใจ ถ้ ขึ้นเกาะได้แล้วก็หายเหนื่อย
เกาะนั้นแหลละเป็นที่พึ่ง สิ่งอื่นพึ่งไม่ได้เลย เรา ทั้งหลายก็อาศัย “ตน” ที่กล่าวมาแล้วนี้แหลละเป็นเกาะเป็น ที่พึ่ง สิ่งอื่นไม่ใช่