ข้อความต้นฉบับในหน้า
รวมพระธรรมเทวา 2 : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมโชติ)
36
ก็มีกงธรรมใสบริสุทธิ์แบบเดียวกัน วัดสันผ่านศูนย์กลาง
เทาหน้าตักของกงธรรม ธรรมกายหน้าตักเท่าได ธรรม
ดวงนั่นก็วัดเส้นผ่านศูนย์กลางได้เท่านั้น
ดวงธรรมของกายธรรมเหล่านี้แหละ เรียกว่า
"ธรรม" นี้เป็นธรรมออกไปไมใชในภาพ จึงได้ขยาย
ส่วนออกไปเช่นนั้น ดวงธรรมออกใหญโตกว่าภาร เป็น
ดวงใสบริสุทธิ์ ใสเกิน
"ธรรม" นี้แหละเป็นเกาะเป็นที่พึ่ง ถ้าไม่ได้ดวง
ธรรมนี้ กายอื่นๆ ก็ไม่มีที่อาศัย กายมนุษย์ก็ไม่มี
ดังนั้นดวงธรรมที่มีรายละเอียดเข้าไปเรื่อยๆ
นันแหละ เป็นทั้งเกาะเป็นทั้งที่พึ่ง พึงกันไปตามลำดับ
มี "กาย" กับ "ธรรม" สองอย่างนี้เท่านั้นที่เป็น
เกาะเป็นที่พึ่ง สิ่งอื่นไม่ใช่
ที่พึ่งที่ลึกที่เปรียบเสมือนเกาะนั้น อยู่ในกลางตัว
เรานเอง เข้าถึงได้ด้วยวิธีการหยุดนิ่งเท่านั้น เว้นจากหยุด
จากนิ่งแล้วเข้าถึงไม่ได้ คือเล่นเข้าไปถึงรัตนะทั้งสามไม่ได้
ต้องทำใจให้หยุดอยู่ในกลางกาย
พอดูกส่วนถึงจะเล่นไป ถ้าไม่หยุดก็ไม่เล่นไป พอ
ใจหยุดนิ่งก็เล่นออกจากกายหยาบ เคลื่อนเข้าไป จะมีความ