ข้อความต้นฉบับในหน้า
รวมพระธรรมเทคนิค 2 : พระราชวาณาวิสุทธิ์ (ไซฆูลย์ ธมฺมหจิโร)
51
ทั้งหลาย สังโยชน์เบื้องต่ำเบืองสูงหมดสิ้น คือ ตั้งแต่สักกาย-ทิฏฐิ วิจิกิจฉา สีลัพพตปรามาส ราคะ ปฏิฆะ รูปาวะ อรูปาวะ มานะ อุทธัจจะ อวิชชา ละได้หมด สิ้นเชื่อไม่เหลือ
เศษ ตัดขาดเหมือนตาลยอุดด้วน ไม่มีการอกขึ้นมาอีก ตัดกระแสตนหายขาด ไม่มีมามตินหาภาวะตนหา วิวุตตนหายหมดความทะยานอยากในกามภพ รูปภพ และอรูปภพ ไม่มีใสสลเครื่องร้อยรัด ปลดพันธนาการของชีวิตได้แล้ว จิตอยู่ในกระแสนิพพาน มีพระนิพพานเป็นอารมณ์ จิตเป็นอิสระอย่างแท้จริง ได้เข้าถึงจุดหมายปลายทางของชีวิต คือบรรลุพระนิพพานนั่นเอง
ก่อนที่จะดำเนินจิตเข้าสภายใน เพื่อไปสูจุดหมายปลายทางนั้น ในเบื้องต้นเราต้องชำระสิลให้บริสุทธิ์ เพราะศิลเป็นเบื้องต้น เป็นที่ตั้ง เป็นบ่อเกิดแห่งคุณความดีทั้งหลายและเป็นประธานแห่งธรรมทั้งปวง ถ้าศิลของเราบริสุทธิ์จะเป็นเหตุให้สมาธิขึ้นมัน เมื่อสมาธึ่งมันดีแล้ว ย่อมก่อให้เกิดปัญญา เมื่อปัญญาเกิดขึ้นแล้ว ก็จะรู้เห็นไปตามความเป็นจริง สามารถกำจัดอาสวะกิเลสทั้งหลายให้หมดสิ้นไปได้ ดังนั้น ศิล สาธิ ปัญญา หรือไตรลักษณ์นี้จึงเป็นหลักที่สำคัญ ยิ่งของการศึกษากในทางพระพุทธศาสนา พวกเราควรทำความเข้าใจให้ถ่องแท้ เพื่อจะได้ปฏิบัติให้ถูกต้องตรงตามพุทธประสงค์ต่อไป