ข้อความต้นฉบับในหน้า
รวมพระธรรมเทศนา ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมโชโต)
31
บุคคลทั้งหลายไม่ว่าหญิงหรือชาย เด็กหรือผู้ใหญ่
ต่างปรารถนาที่พิ้งหวังว่าอะไรจะเป็นที่พึ่งที่แท้จริง
ของตนได้ มัยโบราณคนเรายังไม่รู้ว่าอะไรคือที่พึ่งที่แท้จริง
เขาจึงยึดถืออาตตโนบ้าง อฏฺเขาบ้าง แม่น้ำบ้าง เพราะคิด
ว่าของเหล่านี้จะเป็นที่พึ่งที่ระลึกของตนได้
แต่สุดท้ายกพบว่าของเหล่านี้งไม่ใช่ที่พึ่งที่ระลึก ที่
จะสามารถคุ้มครองตนเองให้พ้นจากภยันตรายได้อย่างแท้จริง
แม่ในสมัยปัจจุบัน บ้านเมืองมีการเปลี่ยนแปลงสูง
สภาพเศรษฐกิจที่เป็นเหมือนภาพลวงตา ได้ส่งผลกระทบ
ให้ชีวิตของเราเปลี่ยนแปลงไปด้วย ดูเหมือนคนส่วนใหญ่
กำลังอยู่ในสภาพที่สืบสน มีความไม่แน่นอนในชีวิต ผู้คน
ทั้งหลายจึงต่างเสาะแสวงหาที่พึ่งให้กับตนเอง เจอะเจอ
อะไรที่พึ่งไปหมด ที่ไหนเขาว่าอะไรดี ก็ถามเขาไป
เพราะ ฉะนั้นมนุษย์ทุกยุคทุกสมัยย่อมปรารถนา
ที่พึ่งกันทั้งนั้น แต่ส่วนใหญยังไม่รู้ว่าที่พึ่งที่แท้จริง คือ
อะไร
ครั้งหนึ่งพระพุทธองค์เสด็จไปโปรดพวกราชกุมาร
ที่กำลังเล่นซ่อนหากันอยู่ในป่าไร่ฝาย ราชกุมารทุกพระ-