พระธรรมเทศนาที่ ๒ โดยพระราชภาวนาวิสุทธิ (ไชยบูลย์ ธมฺมโชโต) : หน้า 65/99

รวมหพระธรรมเทศจน ๒ : พระราชภาวนาวิสุทธิ (ไชยบูลย์ ธมฺมโชโต) 65 ท่านอุบามว่าเหมือนในบ้านน่ะ เราจะต้องรู้ว่าในบ้านนั้น มีตุ มีกระ โอ้ มีกระ ตีง มันดีอยู่ที่ตรงไหน ต้องให้เห็นทั่วถึงให้หมด สมัยก่อนเวลากบน้าพ่อวัดปากน้ำท่านถามธรรมะ เรายังต้องมองเข้าไปในกลางให้เห็นชัดทีเดียวตอบผิดก็ไม่ได้ ท่านจะดูเอา คุณยายกลัวโดนครึ่ง จึงพยายามที่จะฝึกฝนอบรมตนเอง หลวงพ่อวัดปากน้ำท่านจะมีคำติดปากอยู่คำหนึ่งว่า “ไอ้ขี้ใต้” ท่านใช้คำนี้กับบุคคลที่ท่านต้องคอยจ่ำจ๋าให้ต้อง คอยกระตุ้นให้นิ่งธรรมะ ให้ทำความละเอียดยุ่เสมอ คุณยายท่านคิดในใจว่า เราจะต้องไม่ให้หลวงพ่อวัดปากน้ำใช้คำนี้กับเราอย่างเด็ดขาด แล้วก็จริงอย่างนั้นจนกระทั่งหลวงพ่อวัดปากน้ำรณภภาพ ไม่เคยได้ใช้คำนี้กับคุณยายเลย เหมือนม่าอาชาไนย ที่เห็นม้าตัวอื่นถูกสารติเตียนดี เพราะทำไม่ถูกต้อง ม้าอาจในสายเห็นแล้วสามารถสอนตัวเองได้ ไม่ยอมให้ผิดพลาดอย่างนั้น ท่านุ้มเทิวิตจิตใจในการปฏิบัติธรรม เป็นบุคคลตัวอย่างที่รักธรรมะ รักษาเป็นที่สุด สมัยนั้นเขานั่งธรรมะกันตลอด ๒๔ ชั่วโมง จะแบ่งกันเป็นกะ กะละ 6 ชั่วโมง กลางวัน 6 ชั่วโมง กลางคืน 6 ชั่วโมง นั่งทำความบริสุทธิ์ แก้ไขสาเหตุแห่งความทุกข์